Αγροτικόν
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Φίλε αγρότη- βιοπαλαιστή, εσύ, που τα χέρια σου έχουν βγάλει ρόζους σαν τα στυλιάρια που καρφώνεις στις αγγουριές το καλοκαίρι και το δέρμα σου έχει καεί από τις άπειρες ώρες έκθεσης στον ήλιο, άμα ιδείς και το παιδάκι σου δώκει εξετάσεις και περάσει σε τίποτα οικονομικά πανεπιστήμια ή ΤΕΙ του κώλου, κάνε μου τη χάρη και μην το στείλεις, καλέ μου άνθρωπε. Πάνε και τα δηλητηριάζουνε οι επαγγελματίαι φιλελέρες με τις χοντρομαλακίες τους περί η ελεύθερη οικονομία, η παραγωγή, η ανταποδοτικότητα και το βυζί της πεταλούδας ναούμ. Μετά τα γράφουνε στη ΔΑΠ, γίνονται φλώροι ακαμάτηδες, αρκούμενοι σε κάτι άναρθρες κραυγές " και Α και ΟΥ", χαλάνε μισό μηνιάτικο στα κοκορέτσια και τα γκλαμουράτα πάρτυ my ass, παίρνουνε το χαρτί με τα χίλια μύρια ζόρια κι εσένα σου χει γίνει η κωλοτρυπίδα σαν χοάνη για να το ιδείς μια μέρα προκομμένο και χρήσιμο στην κοινωνία φερειπείν.
Και σκάει μύτη μετά ο κανακάρης σου και σου λέει να πουλήσεις τα χωράφια, γιατί δεν είναι παραγωγικά, να του πάρεις με τα φράγκα ένα καλό αμάξι, γιατί τη σήμερον άμα δεν ξηγιέσαι φαντεζί ξιαμά δεν πηδάς ούτε σκαλοπάτι ναούμ και με τα υπόλοιπα να του ανοίξεις ένα μπακάλικο στο χωριό, που είναι - ως γνωστόν- παραγωγικότατο, στο οποίο θα βάλει μια γυναικούλα να το δουλεύει με τέσσερα γαμημένα κατοστάρικα μηνιαίως κι αυτός θα το ρίξει στη ντόλτσε βίτα ασούμ. Κι αρχινάει την παρλαπίπα ότι η αγροτιά θέλει ανασυγκρότηση και ριζικάς αλλαγάς, στο πνεύμα της ελεύθερης αγοράς, ότι οι Έλληνοι είναι τεμπέληδοι και κωθώνια και γαμιέται η αριστερά που' χει καταστρέψει ντεμέκ τον τόπο και " πατέρα μην τρως κουτόχορτο, ο κόσμος πάει μπροστά και η Ευρώπη είναι το μέλλον μας"
Όπως είσαι, πιάστον απ' τις φαβορίτες και δώστου δυο τρεις ξεγυρισμένες να κάνει η μάπα του το γύρο της Ρούμελης, κόψτου τα πανεπιστήμια και τις παπαριές και δώστου τσάπα, γκαζμά και τσουγκράνα και πάρτον στα χωράφια να ιδεί το Χριστό φαντάρο και πώς βγαίνει το ψωμάκι, καλέ μ', αν θέλεις να σώσεις το παιδάκι σου απ' τα μητσοδρακουλίνια και την φιλελεύθερη σαπίλα. Να τα χέσω και τα πτυχία στην τελική. Αλλά κι εσύ, μαύρε μ' , τι κούναγες και τι φάσκιωνες, το μπελά σου μέσα;
Με αγάπη, Αγλέορας