Αλάργα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Τη βρίσκω κάργα και ανάβω σιγαρέττο αμπελοφιλοσοφώντα κάθε που βλέπω χαραγμένα σε παγκάκια, ακόμα κι εδώ στα ξένα, κάτι " love for eva" και λοιπά αφελέστατα τσιτάτα του πρώιμου ερωτικού σκιρτήματος και της νεανικής άγνοιας. Μετά υιοθετώ το σαρδόνιο μειδίαμα του Δζόκερ και φαντάζομαι τι θα έχουν να καταθέσουν στο ίδιο παγκάκι μετά από καμιά τριανταριά χρονάκια οι ίδιοι χαράκτες, αναστηλώνοντας νοερά υποθετικά σενάρια κατόπιν φερειπείν τριακονταετούς συμβίωσης, με πλήρες σετ παρελκομένων. Η αλήθεια είναι πως κλάνω στο γέλιο, επειδής δεν παίρνω ποτές στα σοβαρά τοιαύτας κατάστασες, γιατί, αν τις πάρω, η αυτοχειρία θα προκριθεί ως μονόδρομος και δεν έχω τα κάκαλα για κάτι τέτοιο.

Όθεν και τα λοιπά, όσο ο άνθρωπας είναι ντούρος μπακαλιάρος, άλκιμος κι ονειροπόλος, τα κοζάρει όλα ρόδινα και θετικά - και πολύ ορθά ξηγιέται μαντάμ-. Μοιράζεται με το αμόρε ακόμα και την ψυχούλα του την ίδια. Όσο, ωστόσο, γερνάει κανείς, χωμένος μέρχι το λαιμό στα σκατά μιας αποτυχημένης ζωής με καρκινώματα κι απωθημένα, κοιτάει να σώσει το τομάρι του και να πα να γαμηθεί ο άλλος ή η άλλη, που στο φινάλε ευθύνεται για την κατρακύλα.

" Ξες τι έχω κάνει εγώ για σένα, μωρή χαρχάλω;" και

" Μου χεις φάει τα νιάτα μου, βρωμόψυχε" και

" Σύρε πλύνε καμιά φλοκάτη, μωρή μπαντανόβουρτσα" ή

" Να πας στη μάνα σου τα σώβρακα να τα ξεσκατίσει, καραγκιόζο"

Οι ίδιοι - δε- ασκούν εν τω άμα τεράστιες πιέσεις σε φίλους ανύπαντρους για να παντρευτούνε, να κάμουνε κουτσούβελα, να γαμηθούνε στα δάνεια και να γίνουν σαν τα μούτρα τους. Από φθόνο και σκατοψυχία. Γι' αυτό σου λέω, ρε μάστορα. Μακριά κι αλάργα. Αλάργαααα..

Κι όπως λέει κι ένας αποτυχημένος ποιητής:

" Πάντοτε φταίνε οι άλλοι,

ποτές δεν φταίμε εμείς.

Σύρε για πυροφάνι,

εφόσον δεν γαμείς"

Με αγάπη, Αγλέορας