Αβελτηρίας εγκώμιον

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Καταλαβαίνεις τώρα πως εάν όλοι οι άνθρωποι αυτοπροσδιοριζόμασταν πρωτίστως ως άνθρωποι και δευτερευόντως- και όχι απαραίτητα- ως εθνότητες, θρησκείες, ομάδες, κοπάδια, ο κόσμος μας θα ήταν ένας γήινος παράδεισος κι όχι αυτό το μπουρδέλο που βλέπεις καθημερινά; Το ξέρω πως είμαι ουτοπιστής , μαντάμ, και πως από όλο αυτό το τουρλουμπούκι ενδεχομένως να γίνει της πουτάνας στην Ευρώπη. Αν θέλεις, ωστόσο, να υποδείξεις ντε και καλά εχθρούς και φταίχτες μην τους αναζητάς στους ξεριζωμένους συνανθρώπους μας (που σε παίρνει, το ξέρουμε), αλλά σε όσους τους διαλύσανε τις ζωές (που δε σε παίρνει, το ξέρουμε). Και να έχεις κατά νου πως για τις μεταστάσεις του καρκίνου από όργανο σε όργανο δεν ευθύνονται τα άρρωστα κύτταρα -π.χ του στομαχιού για τυχόν προσβολή του εγκεφάλου ή του δέρματος ή της ψωλής- αλλά η ίδια η παλιαρρώστια. Καπίτο;

Κάποιοι είσαστε ντιπ για ντιπ  χατζηελληναράδες, με την πιο χλευαστικη έννοια του όρου, γιατί κατηγορείτε τους κατεστραμμένους πρόσφυγες ότι εισέβαλαν λάθρα στην Ελλάδα. Το νου σας γιατί η Θεία Δίκη δεν σπάει πλάκα, ούτε καρύδια και δεν χαρίζει κάστανα. Αυτά, ωστόσο, αφήστε τα για τους έχοντες πνευματική συγγένεια με την ελληνική σκέψη. Ψιλά γράμματα, θα μου πεις.  Ρε κατσικοποδαροι μικροαστοί τηλεπρεζακηδες, κατεστραμμένοι άνθρωποι είναι οι πρόσφυγες που η Ευρωπαϊκή Χεστρα εγκλώβισε στην Ελλάδα. Περιμένετε να σας φέρουν και κάνα κουτί λουκούμια ως πεσκέσι; Ταγαροτάγαρα...

Δηλαδής τους καταστρέψαν την ζωή και το βιός τους και τους περιφέρουνε σα ζώντα ζώα, σαν την άδικη κατάρα από χώρα σε χώρα, διχάζοντας τους λαούς σε κάθε μέρος που περνάνε σε αλληλέγγυους και στραβωμένους. Και καθόνται κάποιοι από τον αφράτο τους καναπέ τώρα και τσακώνονται για το αν αυτοί οι δύσμοιροι άνθρωποι είναι πρόσφυγες ή μετανάστες κι αν και κατά πόσο είναι νόμιμοι ή λαθραίοι. Κάνουν το σταυρό τους μην και μουσουλμανοποιηθεί η Ελλάδα και μένουνε Ευρώπη, μένουνε σπίτι, αν τους ζητηθεί είναι ικανοί να κόψουν και την ψωλή τους υπέρ πατρίδος, ανερυθρίαστα. Αδυνατούν, ωστόσο, να κατανοήσουν αφενός την κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων- ανεξαιρέτως- κι αφετέρου το βραχύβιο της ατελεσφόρου ανθρώπινης ύπαρξης, που καταλήγει σιμά κοντά στη μόνη "νόμιμη" και απαραβίαστη κατοικία, δυο μέτρα κάτω απ' τη γη με θέα τα ραδίκια ανάποδα...

Μιλάμε για τόνους ακατέργαστης ηλιθιότητας, δικέ μου...

Με αγάπη, Αγλέορας