CHE FECE...IL GRAN RIFIUTO

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ο μέσος Έλλην, στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα και στας αρχάς του 21ου, όπου γράφονται ετούτες εδώ οι σαχλαμάρες, στην πρώτη του τη νιότη το παίζει αριστερός, άθεος, επαναστάτης και ανάρχας, κάνοντας να τρίζουν τα κόκκαλα του Άρεως [ όχι της Θεσσαλονίκης, ούτε και της Πετρουπόλεως]. Αμπέχονο, κονδάρδες με πανκ συγκροτήματα, μαλλούρα μέρχι το γόνα και παπαγαλία τσιτάτων πεφωτισμένων αντιεξουσιαστών.  Με το πέρας κάποιων χρόνων- κι αφού τα βρίσκει μπαστούνια στη ζωή- βάζει βύσμα ο γέρος του με πασόκ /νδ να τον χώσουν σε καμιά δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία, γνωρίζει μια κοπελίτσα εκεί να πούμε, του πρήζουν τα ούμπαλα γονέοι και συγγενολόγια, με τα πολλά παντρεύεται, λιγδώνει το αντεράκι του, τσεπώνει την προίκα και κάνει μπάκα, κάνα δυο-τρία κουτσούβελα, γίνεται χριστιανός, πατριώτης και νοικοκύρης και ψηφίζει τους δολοφόνους ψευτονταήδες για να ξεβρωμίσει ο τόπος από τους άλλους, που του δώσανε φαγάκι και δουλίτσα μεν, στη συνέχεια, όμως, του κόψανε το μιστό.

Στον γενικό ετούτο κανόνα, ψάξε τις λίγες φωτεινές εξαιρέσεις ανθρώπων που ουδέποτε φιλήσανε ποδιές κατουρημένες και ανθίστανται στον εκφασισμό και τον ευτελισμό των ανθρωπιστικών και κοινωνικών αξιών διά βίου, με τίμημα την περιθωριοποίησή τους στο διηνεκές. Αναζητήστε τους ανθρώπους εκείνους, που παραμένουν ακόλουθοι σε έπος και έργο, εκείνους που έχουν πουλέψει από συστήματος προσώπου και από τα χαρακώματα του περιθωρίου τους, υφίστανται τις κυρώσεις με αποτυπωμένο ένα χαμόγελο ικανοποίησης, που αξίζουν να θεωρούνται όντως επίγονοι των πεφωτισμένων αντιεξουσιαστών, μακριά απ' τις βολεμένες ταΐστρες των πουλημένων μαντριών. Κι όπως λέει κι ο μέγας Καβάφης:

[..] ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι - το σωστό - εις όλην την ζωή του.

Με αγάπη, Αγλέορας