Δεν ήξερες...Δε ρώταγες;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όπου να' ναι κλείνω πλάκα πλάκα έξι χρονάκια μετανάστης στη χώρα του Γκαίτε, του Πιοτρ Λιτμπάρσκι, του Αουγκεντάλερ και της Αγγελικούλας της Μέρκελ. Πώς πέρασαν τα γαμίδια; Εγώ αισθάνομαι ακόμα πως μόνο το κουφάρι μου μετανάστευσε. Η ψυχούλα μου έμεινε κάτω, πιστή στα οστά του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου. Αρκουδέηδες!! Και είναι οι μέρες πέριξ της επετείου κάθε χρόνο μια αφορμή για ανάμνησες, μία εκ των οποίων θα σου αφηγηθώ τώρα, με κάνα πιτόγυρο, με μπάφο ή με ό,τι γουστάρετε, εκτός από ρετσίνα, την οποία από το 1998 δεν ξαναέβαλα στο στόμα μου, μετά από κρεσέντο τριετίας με καταστροφικές συνέπειες για τον Αγλέορα, μαντάμ.

Ήταν κάνα δεκαήμερο προτού μεταναστεύσω, το 2015 και μιας και ήμουν στην Αθήνα για τα τελευταία μερεμέτια, είπα να πάρω το " Περί μουσικής" του Πλούταρχου παραμάσκαλα, είχα και κάτι τρίμματα σ' έναν καπνό, για να τηνε πέσω λίγο να μελετήσω στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, αψηφώντας το ψωλογαμώκρυο και να χαιρετίσω εν τέλει κύριος το μέρος, ωραίος ως Έλλην και τα λοιπά, δικέ μου. Είχα και κάτι ψιλά, πέριξ του ταλάρου κι εκεί που πα να μπω, με ξενερώνει η υπάλληλος- ρουσφέτι του εγγονού του απέθαντου, λέγοντάς μου πως η είσοδος έχει 12 ευρώ. Μου στράβωσε το τσαούλι ευθύς, λες και με βάρεσε καλπάζον εγκεφαλικό και με γιόμωσε με απελπισιά, που έπρεπε να πλερώσω ποσό ίσο με τρία κιλά γαύρο, μαντάμ, για να περπατήσω και να αποχαιρετίσω το λίκνο του Πολιτισμού. Λέω στην πατσόλα "στην τιμή παίζει και κάνα συνθετικό;", δεν αντελήφθη η μαντάμ και πούλεψα με κάτι χριστοπαναγίες κι αναθέματα εις στην δυτικοφθιωτικήν.

Και τότε ενεθυμήθην έναν γνωστό μου Γερμανό, ανατολικό και κλασσικιστή φιλέλληνα, όστις πήρε τις στάχτες της άρτι θανούσης αγαπημένης του μητρός, στερνή επιθυμία της οποίας ήτο να σκορπισθεί στην Ακρόπολη, και πράγματι με τα πολλά έφτασε ο μαν στον Ιερό Βράχο για να εκπληρωθεί η επιθυμία της, μα δυστυχώς είχε κλείσει ο χώρος από το ΠΑΜΕ τσάρκα πέρα στο μπαχτσέ τσιφλίκι, τσούπρα μου γλυκιά απ' τη Θεσσαλονίκη. Απεργία, κύριος. Στράικ. Φερμπότεν. Τσουρούκ...

Έκαμε μεταβολή, ο έρμος, πήρε τις στάχτες της μανούλας του πάλε παραμάσκαλα και επέστρεψε στο Βερολίνο. Δεν ήξερες... Δε ρώταγες χερ Φρίτζη μου; Δε ρώταγες;;;

Με αγάπη, Αγλέορας