Δημοκρατία του κώλου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όταν ο Πλάτων, ο αρχαίος φιλόσοφας ντε, αποκαλούσε όλα τα πολιτεύματα συλλήβδην διεφθαρμένα και δη τη δημοκρατία "ανάπηρο πολίτευμα", δεν το έκανε για να βγεις εσύ, δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, κολυβογραμματιζούμενε ντεμέκ προοδευτικέ μου κι αγαναχτισμένε μου, για να τον χαρακτηρίσεις ελαφρά τη καρδία ως φασίστα. Τι φασίστα ρε παρασάνταλο; Κάτσε και σκέψου τούτο μαναχά, έστω και με το χέρι στο σώβρακο. Κι εγώ έτσι σκέπτομαι ναούμ. Εάν η δημοκρατία ήτο ένα αψεγάδιαστο και τρε ζολί πολίτευμα, θα έδινε ποτέ λόγο ύπαρξης στις στρατιές των ψεκασμένων Ορκ; Προσοχή! Όχι λόγο από του βήματος (χωρίς ωστόσο να αποκλείεται κάτι τέτοιο) αλλά λόγο ύπαρξης. Πού σαι δικέ μου; Πάρε το μεδέν γιατί σ' έχασα. Α, είσαι στο μέρος. Καλώς...

Όθεν, αι αστικαί γιαλαντζί ντολμά δημοκρατίαι -και δη του 20ού αι. και δώθε- ουδέποτε λειτούργησαν δημοκρατικά, παρά μαναχά όταν επρόκειτο για κάνα επίδομα τέκνων, κάνα επικουρικό κλπ, αλλά κι αυτά πλέον τα πετσόκοψαν οι σχιζοφρενείς δολοφόνοι με τις γραβάτες. Θα μου πεις " σάλτα ρε λακαμά Αγλέορα. Οι εκλογές δεν είναι δημοκρατία;" Θα σου πω "έχεις δίκιο. Είμαι μαλάκας" Παρόλα αυτά πιστεύω πως οι εκλογές έχουν καταντήσει πλέον σαν τη Γιουροβύζιων. Οι εντεταλμένοι ντεμέκ δημοκράτες ταγοί άλλοτε σφίγγουν το λουρί της ελευθερίας σου κι άλλοτε το χαλαρώνουν. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι στην Σύγχρονη Ιστορία, κάθε που οι αστικές δημοκρατίες τα κάνανε πουτάνα όλα και ξενερώνανε το λαό, πάντα βγαίνανε οι χρυσές εφεδρείες των φασιστοόρκ, για να καθαρίσουν τη μπουγάδα και να ξεθυμάνει κι ο λαουτζίκος που θα να ριχνε κι αυτός κανα μανίκι πλέον για το ξεκάρφωμα.

Θα μπορούσε κανείς να γράψει σεντόνια διπλά και τρίδιπλα, αλλά ο Αγλέορας δεν γράφει σεντόνια, εφόσον την έχει από καιρό σακουλευτεί ότι ο μέσος άνθρωπας αδυνατεί να συγκρατήσει πληροφορίες σε κείμενο πάνω από δέκα-είκοσι αράδες, γι' αυτό και τα γραπτά του αντιστοιχούν στο φαγητό του μέλλοντος. Με ένα χαπάκι καθάρισες για δυο μερούλες. Ούτε πιάτα, ούτε μαχαιροπήρουνα, ούτε χύτρες. Και επειδή ήρθε η ώρα για απελπισμένο σιμοχέ, εν κατακλειτορίδι, ποτέ των ποτών δεν υπήρξε απόλυτη δημοκρατία, ούτε καν στην Αρχαία Αθήνα και ούτε πρόκειται να υπάρξει σε επίπεδο κρατικής οργάνωσης. Γιατί, μαντάμ, η σχέση της εξουσίας με το πόπολο συνιστά ένα αέναο κυνήγι αίματος, σπέρματος, χρήματος και φήμης.

Φτύστε τα μπούτια σας πρωί πρωί ρε για να σας πάει καλά η μέρα. Θα εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα να ούμ...

Με αγάπη, Αγλέορας