Εμπρός της Γης οι Ογκουνσότο
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Συμμαζεύοντας το κονάκι μου, εδώ στα βαυαρικά χούματα, έπεσα πάνω σε κάτι σημειώσεις στα γερμανικά απ' τον καιρό απόκανα μαθήματα μαζί με άλλους αλλοδαπούς μπας και μάθω τη γαμημένη τη γερμανική γλώσσα και μπορώ να συνενοούμαι εν τέλει για τα βασικά εδώ πάνω. Ξέρεις. " Πόσο πάει το μαλλί;", " Τι ζώδιο είσαι;" και " Θα επιθυμούσα διακόσσα τζι κουρκουμά. Διακόσσα εξήκοντα. Άστο, λέμε" και " Βουρτζμπούργκα Κίκερς- Γκγόιτα Φιυρτ χ2 διπλή πλερουά παιδί. Κούμπωσε και διπλό με χάντικαπ τη ΜπεΦαουΜπεεεε". Και ευλόγως ενεθυμήθην τον καιρό απόδινα εξετάσεις προφορικές για το Α1. Μέρχι να σκουπιστώ, θα με ακούσεις. Δεν έχει "μα". Θα σεβεσαι...
Έδωκα, μαθές, πριν από τέσσερα χρονάκια εξετάσεις εις στην αλεμανικήν και στα προφορικά μου' λαχε να μπω σετ με ένα παλικαράκι από Ουγκάντα μεριά, ονόματι Ίσσα, ήτοι Ιησούς, όπως μου εξήγησε ναούμ. Ιησούς, πλην όμως Μουσουλμάνος. Μου το είπε πριν μπούμε για την εξέταση, γελώντας, αφήνοντας να αστράψει για ένα δευτερόλεπτο το χρυσό του δόντι. Ανταπέδωσα με χαοτικό γέλιο κι ένα αυθόρμητο φιλικό ταχτάρισμα στην πλάτη, ρωτώντας τον:
" Κάνα ξύδι ζάφτεις, my man?" για να μου απαντήσει με νόημα:
" Φου και φου, my nigga"
Και χασκογελώντας αφρικάνικα με τις χειλάρες του, μου δίνει προτεραιότητα να εισέλθω της αιθούσης, όπου μας περίμεναν δυο θείτσες Γερμανίδες, που δεν έμπαινες ούτε νηστικός δέκα χρόνια, για να μας εξετάσουν κι από την κρίση τους να κριθεί και το άμεσο μέλλον μας στη Γερμανία ναούμ και τα λοιπά.

Φαντάστηκα - ασκαρδαμυχτί- να μετράμε τις μαλαπέρδες μας με το τίμιο, πλην όμως λερό, πασέτο του λασπιά, να γράφει το κοντέρ double score κι εγώ να κάνω επεισόδια να διακοπεί το ματς στα χασομέρια, να μου αφαιρεθούν πρωτοδίκως τρεις βαθιμοί, να κάνω έφεση και με Κούγια στο έδρανο να τσιμπήσω εν τέλει το τρίποντο στα χαρτιά, επειδή ο αντίπαλος είχε έναν παραπάνω ξένο στην ομάδα σε σχέση με ό,τι ορίζει ο ΚΑΠ.
Στα καπάκια άρχισεν η προφορική εξέταση, σαν σε συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, που έληξε 0-0. Πάτρικ Ογκουνσότο και Γιάτσεκ Γκμοχ..
Με αγάπη, Αγλέορας