Έρως ανίκατε βλάχαν

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, δικέ μου, αυτής της ελεεινής και τρισάθλιας εμπορικής γιορτής των ανθυπομικροαστούληδων και για πρώτη φορά στα χρονικά απαγορεύεται ο δημόσιος εορτασμός της, λόγω χουντοκορονοϊού και τα γνωστά ναούμ. Ήδη, ωστόσο,  τα ιντερνετικά χαλέπιτα και τα πάσης φύσεως παρασάνταλα έχουν αρχίσει και ξεφοράνε θρασύτατα στα ντουβάρια των αμόρε τους εορταστικές ανάρτησες, κυρίως για να το δουν οι πρώην και να φάνε φρίκη. Τι λε ρε παιδί μου;

Και ούτω πώς, θα ιδείς σήμερα αβέρτα κουβέρτα κάτι εξωγήινα "xronia polla xrysw m!!matc moutc!! sgpo" και "se latrevw xazoulini m xD :P Lol" ή "hey i lov ya karga palioskrofa" ακόμα και κάτι ανάμεσα σε σφηνοειδή Β, κώδικα Μπράιγ και Μαρκόνι εν τω άμα, σε στυλ:

"απώ.τώται.πο.σαι.γνορεισα.αιχο.βρι.τω.μπαραδισο.μου.θα.ιθαιλλα.να.γοινυς.γειναικκα.μω." και ουρτουκύλα ρε μαλακοκάβληδες ναούμ, που θέτε να γαμήσετε κιόλας, πόσο μάλλον να κάμετε φαμίλια και να φέρετε στην πουτάνα την κοινωνία παιδιά με το DNA σας...

Κάτι τέτοια άτομα έχουν υπόψη τους οι τσουτσουνοπαίχτες του συστήματος, όταν αφήνουν να διαχέεται πλέρια η άποψη μέσω των διαύλων τηλεμαλάκυνσης πως -ντεμέκ- ο θυμόσοφος λαός έχει το μεγάλο όπλο της δημοκρατίας, τη λαϊκή κυριαρχία. Τα αρχίδια μας κουνιούνται και κάμουν τσίου τσίου, μαντάμ. Στάχτη στα μάτια, αέρας κοπανιστός και νευροπαραλυτικό αέριο. Άξια στο ρόλο τους και τα ξεπουλημένα μέσα χειραγώγησης, έχουν καταφέρει να μεταμορφώσουν τους τηλεπρεζάκηδες ψηφοφλώρους σε μπουμπούκους και πατούληδαις, ήτοι δεν ακούνε καν τι έχει να σου πει ο άλλος και με το πρώτο "μπιπ" από απαγορευμένη λέξη που θα ακουσθεί, ξεσπαθώνουν για να σφάξουν στο γόνα τον αντιφρονούντα, αλυχτώντας, ωρυόμενοι, περδόμενοι και εν κατακλειτορίδι θα πλύνουν τα αίματα -κύριοι- και τις μύξες, θα ποστάρουν τα ανδραγαθήματά τους στο facebook και με το χέρι της πολιτικής τους τοποθετήσεως θα ξύνουν τα παπάρια τους εν αναμονή των πρώτων like, εξαιρουμένου του δικού τους που κούμπωσε καπάκι με την ανάρτηση, όπως έβαζε η γιαγιά μου η μακαρίτισσα ένα κλούβιο αυγό εκεί που έκλωθε η κότα, για να φύγει το άνχος και να γεννήσει φρέσκα αυγουλάκια, να φάει κι ο μπέμπης, να μεγαλώσει και να καταντήσει κι αυτός ένας ακόμα λακαμάς σε τούτο το μπουρδέλο...

Ασαπέρα ρε ψωλαρέοι, πρωί πρωί. Βαρέστε καμιά πηχτή να φύγουν τα χοντράδια...

Με αγάπη, Αγλέορας