Ερπετά, τρωκτικά και εγκάθετοι

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ξεκολλάτε επιτέλους, ωρέ γκιαούρηδες, με κάτι στερεότυπες γκουμούτσες του στυλ "ο Χ είναι ο νέος Τάδε" ή "η Ψ η νέα Δείνα". Τι τις θες τις μπαγιάτικες τις κονσέρβες, δικέ  μου; Από νέο αίμα έχεις ανάγκη, γάργαρο, άσπιλο κι ορμητικό, να σου δώκει ζωή απ' την αρχή φουλ, όπως στα ηλεκτρονικά της δεκαετίας του Ογδομήκοντα ναούμ. Και για να τσουλήσει οφείλει να απαντήσει αρτηρίες καθάριες κι ουχί τίνγκα στη μπόχα και τη μάκα, με υπολείμματα απελθόντων πεπερασμένων ατελεσφόρων απωθημένων. Σακουλεύεσαι, μαντάμ, τι εννοάει ο Αγλέορας; Πολιτισμένοι ανθρώποι είμαστε κι όχι τίποτα ούγκανα Ορκ. 

Και μιας κι έπιασα στο στόμα μου τα ούγκανα, να προσθέσω συνειρμικά ότι η αμορφωσιά τους οδηγεί νομοτελειακά σε ολική συσπείρωση, εν πλήρει αντιθέσει με τους μορφωμένους ακαδημαϊκούς "προοδευτικούς" (εντός και εκτός εισαγωγικών), καθότι οι μεν πρώτοι έχουν κοινό σημείο αναφοράς την πνευματική και γλωσσική τους ένδεια, ενώ οι δεύτεροι τσακώνονται αναμεταξύτωνε για το σημείο τάδε φερειπείν της ογδόης αράδας στην ΧΨ παράγραφο του δείνα βιβλίου, της οξαποδώ εκδόσεως και τα καλαμπαλίκια μας επρήσθησαν κι εγέναν πορτατίφ, βλάμη μου. Και ούτω πώς τα ούγκανα συσπειρώνονται και οι μη ούγκανοι αποσυντίθενται.

Και μέσα σ' όλα αυτά τα σκηνικά, μνημόνια, απαγορεύσεις, επιδημίες, διχτατορίες, κοινωνική αποσύνθεση, κυβερνητικά σκάνδαλα που σηκώνουν ηλεχτρικιά καρέκλα ναούμ, μέσα σ' ούλα ετούτα, χατζατζάρη μου, έχεις και κάτι παρτσακλά να φωνάζουν για επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Ρε σεις, εδώ δεν είμαστε άξιοι να αλλάξουμε το ροκανίδι σ' ένα χαμστερόκλουβο ούλοι αντάμα, αδυνατούμε να παραγγείλουμε σε ταβέρνα και να τηρήσουμε την ουρά στη ΔΕΗ, πώς τολμάτε να ουμ και μιλάτε για επιστροφή των ελγίνειων μαρμάρων; Πού; Πώς; Πότε; Πλάκα μας κάνουτε, καλέ; Λϊγη απλή λογική, ρε σεις, και πολλή απλή αναλογική στα προσεχώς. Αλλά βλέπω έχουν χουχουλιάσει όλοι στις πρεζοκαρέκλες τους και χαϊδολογιούνται προκλητικώς με τα μπόνους πεντήκοντα εδρώνε για το πρώτο κώμα.

--- Κλείστε τον κύριο. Είναι πασοκτσής, ερπετό, τρωχτικό και εγκάθετος...

Με αγάπη, Αγλέορας