Γήπεδο στον Ηρακλή!!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σε ετούτον τον τόπο κάποτε υπήρχαν ήρωες, τους οποίους, μετά θάνατον, ο κόσμος τιμούσε με μέτρο και σεβασμό, ανάγοντάς τους σε παραδείγματα προς μίμηση. Σήμερα, η γενικότερη κατάπτωση σε συνδυασμό με την ανάγκη διαιώνισης του συστήματος επιτάσσουν την ηρωοποίηση λιμών κι ατάλαντων πουθενάδων, μέσα απ'την ηλίθια και βλακώδη υπερβολή των μέσων μαζικής χειραγώγησης, που είναι- ως γνωστόν- τα πουτανάκια της εξουσίας κι ο μπιντές του ξεπλύματος της μάκας των χνώτων τους.

Άμα θέτε να βρείτε ήρωες, γαμώ το σπίτι σας, ψάξτε σε κάνα ξεχασμένο χωριό για καμιά χήρα με 5 παιδιά, που με το αίμα της τα σπουδάζει μπας κι αλλάξει το ριζικό τους. Ψάξτε για καρκινοπαθείς που έδειξαν επιτυχώς τα καλαμπαλίκια τους στο χάρο, απέναντι σε κάθε πρόγνωση, για ανήλικα παιδιά που το πρωί εργάζονται και το απόγευμα πάνε σχολείο, για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες που σε κάνουν- ναι, εσένα τον αρτιμελή λακαμά- να νιώθεις ένα τίποτα. Ψάξτε για αξιοπρέπεια, καθαρό κούτελο, αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμό, για ένα χαμόγελο και ένα χτύπημα φιλικό στον ώμο, ψάξτε για ηδονή, αλλά κλείστε τις φυματικές τις τηλεοράσεις, γιατί δεν τις έχετε ανάγκη ρε χατζατζάρηδοι. Είναι ένα ματριξ, που συντηρεί την κατάθλιψη, την ακαλαισθησία και τον υποβιβασμό στη Γ Εθνική...

Κι από τα αλώνια δύσκολα ξαναπάς στα σαλόνια.

Ρωτήστε και τους Ηρακλειδείς...

Με αγάπη, Αγλέορας