Η χωματερή του ιντερνέ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Εντοπίζεις κάτι που σου κάνει κλικ στην απέραντη χωματερή του ιντερνέ(τ), το βαφτίζεις "γνώση" και βάνεις αμέτι μουχαμπέτι να το διαδώσεις μπας και... ξυπνήσει κι άλλος κοσμάκης μαζί μ' εσένανε. Δεν σου περνάει καν απ' τη γκλάβα να το ψάξεις διεξοδικά, να δεις και μια δεύτερη, ενδεχομένως αντίθετη οπτική, να το ζυγίσεις το πράμα ή να το αφήσεις να ωριμάσει σαν τον μούστο στην κάδη και να δεις μετά από λίγον καιρό αν βγήκε νέχταρ ή κάνα ελεεινό παλιόξυδο δίκην εντομοαπωθητικού.

Το βαφτίζεις "γνώση" και αυτοδιορίζεσαι ιεραπόστολος. Κι εκεί που χες συνηθίσει να σαι ο Αλέκος ο Τζανετάκος της καρπαζάς μια ζωή και σ' είχαν όλοι του πεταματού, αιστάνεσαι καμπόσος και τσίφτης.

Αμπαλαέα και τρελελέ και θάνατος στους άπιστοι να ούμε. Κι όποιος μπει εμπόδιο στη διάδοση του ιερού μηνύματος που συνέλαβες στα ιντερνέ(τ) του γαμείς το μουνί που τονε πέταε με συνοπτικές διαδικασίες. Ούτως ή άλλως δεν έχεις χρόνο για ψάξιμο ή δεν ξέρεις να ψάχνεις, αλλά στα παπάργια σου και μία η άλλη. Και στο φινάλε ποιος χέστηκε για την ουσία των πραγμάτων στην εποχή του "φαίνεσθαι" και της "ποδοσέλφι"; Τα λάικ να πέφτουνε και κάνα μανίκι φού και φού... Πα να χέσω...

Με αγάπη, Αγλέορας