Η φάρμα των κρετίνων

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Μποθέσωμεν, έχω μια φάρμα με πολλά στρέμματα κι είμαι κονομημένος μέρχι κωλοτρυπίδας. Η πουτάνα η απληστία, ωστόσο, με έχει κάμει πρεζάκια. Και θέλω κι άλλα. Πολλά φράγκα. Κυρίως, όμως, θέλω να μην έχει ο άλλος, ο παραδίπλα, ο παρέκει, ο σαπέρα κι ο όξω στα ζερβά στον πάγκο. Και μου τηνε σηκώνει σαν πασχαλινή λαμπάδα να κονομάω σε βάρος των άλλωνε και να τους γλέπω να σέρνονται, εκλιπαρώντας για κάνα δανεικό.

Τι κάνω, το λοιπόν, ο καργιολόπουστας; Πλερώνω κάτι χαλέπιτα πεινάλες κοψοχρονιά και βάνουν πυρκαγιά σε ούλον τον πέρα μαχαλά. Στάχτη και μπούρμπερη. Μακελειό. 'Ολεθρος. Βιβλική καταστροφή. Οι γειτόνοι, πάνω στην απελπισά τους, προσπίπτουν σε μένανε για να επιβιώσουν. Το παίζω ευεργέτης, τους δανείζω με υποθήκη τις ζωές, όχι μαναχά αυτών, αλλά και των τρισεγγόνων τους ακόμη. Τους σώζω και μου παίρνουν πίπες και με ταΐζουν μια ζωή οι γκαζμάδες. Προσέχεις τι λέω, μανταμ, ή άρχισε η πρέζα σου, ο Αυτιάς; Τους σώζω, λέγω, και τους έχω και σκλάβους. Και δοξάζουν το θεό, εμένα πα να πει, και τινάζω και τη μπάνκα στον αέρα θριαμβευτικά. Μερικοί, βέβαια, τσινάνε. Κα με λένε τσιφούτη, μπινέ, δολοφόνο. Εντάξει, πάντα υπάρχουνε και κανα δυο τρεις εύστροφοι που τηνε παίρνουνε γραμμή πού πάει το πράμα. Αλλά στα καλαμπαλίκια μου, μαντάμ. Θα τους φάνε λάχανο οι άλλοι, οι πολλοί, οι κλαζμεντέν και χεζμεντέν νοικοκυραίοι της φάπας. Το φαΐ σου, την ΤιΒι σου κι άη γαμήσου...

Βάλε τώρα την παραπάνω αλληγορία σε επίπεδο κρατών και ίσως σακουλευτείς τη φτιάξη. Α, άρχισε ο Αυτιάς; Πάνω απ' όλα η πρέζα, μαντάμ...

Με αγάπη, Αγλέορας