Ή ΤΑΝ ή Αρντάν

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η μίνια και μαναχή ελπίδα ναούμ για να ανασάνει η ανθρωπότης και να μπορέσει να ιδεί κατάματα τον Ήλιο- με οιονδήποτε κόστος ασούμ- είναι να συμπράξουν τα ετερώνυμα, τα οποία, σύμφωνα με τις παροιμίες, έλκονται, αλλά μέρχι κάναν μαρκάλο κι ως εκεί. Γιατί, δικέ μου, ούλοι μας γουστέρνουμε εκείνους τους ομοϊδεάτας μας που αναπαράγουν την δικιά μας κοσμοθεωρία. ώστε να αισθανόμεθα μια γλυκιά θαλπωρή, μια ζέση και μια βεβαιότητα περί της εγκυρότητας της κοινής μας γνώμης. 

Κι όσους συντυχαίνει να έχουν άλλη γνώμη, τους πηδάμε τον αδόξαστο, μέρχι να τους εξαφανίσουμε από προσώπατου γης, ωσάν τους δεινοσαύροι ναούμ, ως υπαίτίους για τη διατάραξη της σκιώδους μας πραγματικότητας. Φευ, μαλάκες! Είμαστε όλοι για τον μπέουλα και για την ώρα τσιμπάμε ένα αρχίδι. Αυτό που μας αναλογεί...

Όθεν, αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ο κώλος μας, μαντάμ. Μεταφορικά, γιατί στην κυριολεξία βλέπω κάτι κωλάθρες πιο ξεχειλωμένες κι από πουλόβερ που ξέμεινε απ τα έιτυζ στην κρεμάστρα. Ο κώλος μας και όχι μια γενικότερη αλήθεια, η οποία - εάν μποθέσωμεν μας ενδιέφερε- θα όφειλε να εδράζεται στη μελέτη του άλλου, του διαφορετικού, για διασταύρωση ναούμ και εξακρίβωση. Είμεθα, ωστόσο, τόσο ανθυπανθρώποι και τόσο ανέπληροι κυβικών, ώστε, αφενός να προτιμούμε να βαφτίζουμε αυθαίρετα τη μαλακία μας ως αλήθεια και να την υπεραμυνόμεθα διά βίου με αίμα, σπέρμα και χαλβά, αφετέρου - μπρος στην τραγική μας ένδεια- να μετατρέπουμε στη φαντασία μας τα Ζάσταβα και τα Λάντα σε Λαμποργκίνι και Πόρσε. Ξυπνάτε ρε γκιαούρηδες και κοιτάχτε επιτέλους τον άλλον στα μάτια, όχι για να του τα βγάλετε, αλλά μπας και καμιά φορά δείτε ένα ψήγμα αληθείας. Η φάση - αν δεν το καταλάβατε- είναι " Ή ΤΑΝ ή Αρντάν". Και δεν αναφέρομαι στην πασίγνωστη ηθοποιό της φωτογραφίας, μαντάμ...

Με αγάπη, Αγλέορας