Και φιλοσοφούμεν μετά μεγίστης μαλακίας

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το ότι η ενασχόληση με τη Φιλοσοφία, πολλώ δε μάλλον η ενδελεχής μελέτη της, δύναται να αποβεί εχθρός της απέλπιδος προσπάθειας του σύγχρονου σκεπτόμενου άνθρωπα να παραμείνει και να παλέψει στις hi tech luxus στρούγκες της Babylon, θα μπορούσε να είναι κάλλιστα η μία όψη του κέρματος. Εγώ όμως προτιμώ την άλλη όψη, σύμφωνα με την οποία η μελέτη της Φιλοσοφίας βοηθάει τον σύγχρονο άνθρωπα να σπάσει τις αλυσίδες του και να πουλέψει απ' τα δεσμά του προς απροσδιόριστον κατεύθυνση ναούμ. Πάρε χαμπάρι πώς έχει καταστεί η ζωή μας. Άγχος για το τίποτα, ψυχολογικές αστάθειες, καρκινώματα, αυτοάνοσα, θάνατοι. Κι όλα αυτά επειδή είτε δεν είμαστε πλασμένοι για έναν τόσο αγχωτικό και άκρως υλιστικό τρόπο ζωής, είτε δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι (ακόμα), ώστε να μην το παίρνουμε γραμμή. Ή και τα δύο...

Κι αν τα δεσμά δεν σπάνε τόσο εύκολα; Αν είναι από μαντέμι; Αν για το σπάσιμο απαιτείται συλλογική προσπάθεια και οι οχτώ στους δέκα βαρούνε τη μπουτσούλα τους, προσδοκώντας μαναχά πότε θα τους πετάξει ο δεσμοφύλαξ το ξεροκόματο για να βγει κι ετούτη η μέρα; Αν δεν είναι πρόθυμοι οι πολλοί να συμπράξουν και σε χαρακτηρίζουν ψεκασμένο, συνωμοσιολόγο και δεν ξέρω γω τι άλλο, στην προσπάθειά τους να μην σου επιτρέψουν να λερώσεις τον τοίχο τους με τις παπαριές σου; Αν στην πορεία διαπιστώσεις ότι όλα όσα έχεις διαβάσει είναι ασύμβατα με τον τρόπο ζωής των πολλών και επιβάλλεται παρ' όλα αυτά να συμπλεύσεις με άλλους ανθρώπους, εφόσον δεν είσαι ούτε άγριο θηρίο ούτε κάνας στυλίτης για να την παλέψεις κατά μόνας; Και στην τελική, αν μέρχι τα βαθιά σου γεράματα βλέπεις την πλειοψηφία των συνανθρώπων σου να χαίρονται με την επίφαση ελευθερίας που τους δίνεται και να διάγουν έναν χαρούμενο βίο, ενώ εσύ έχεις ρέψει στα ψυχοφάρμακα και στην απομόνωση; Τότε, δικέ μου, η μελέτη της Φιλοσοφίας καθίσταται η θηλιά στο λαιμό κι ο επιθανάτιος ρόγχος εν τω άμα ασούμ. Και ούτω πώς, μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι και φιλοσοφούμεν ματά μεγίστης μαλακίας...

Με αγάπη, Αγλέορας