Κανιβαλισμός

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ο κανιβαλισμός στα ιντερνέτια βαρεί ιστορικά υψηλά ποσοστά, εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια, ευρισκόμενος σταθερά σε ανοδική πορεία, "βαίνων ολονέν επί τα χείρω" που θα' λεγε κι ο μπαρμπα Γιώργης ο Βιζυηνός. Σε λίγο δεν θα τολμά κάποιος να πει "μια γλυκιά καλημέρα" και θα του σκάνε τα γαμωσταυρίδια πανταχόθεν. Και όσο και να το ψάξω, δεν βρίσκω κανένα λόγο για να δημοσιοποιεί κανείς ανοιχτά ένα έργο του, μουσικό, σύγγραμμα, εικαστικό κ.ο.κ, πόσο μάλλον όταν αυτό θεωρείται τρόπον τινά "αιρετικό" σε σύγκριση με την κενότητα της πολιτικής νωθρότητος των πληβείων σε ετούτον τον Καιάδα τον απρόσωπο, τον μαζοποιημένο, τον ανθρωποφάγο, μαντάμ.

Ένα έργο Τέχνης φερειπείν, όποιο κι αν είναι, έχει συνήθως ένα συγκεκριμένο είδος δεκτών και δέον και φρόνιμο να προωθείται από τους δημιουργούς αποκλειστικά σε χώρους που ανήκει. Πας τώρα ρε κακομοίρη μου και μου γράφεις άσμα με στίχο "Ηύρα στην οδοντόβουρτσα μια τρίχα κατσαρή, πες μου με ποιον γαμιόσουνα καργιόλα Μαργιωρή" με σαφές χιουμοριστικό στοιχείο και μου τον αμολάς φόρα παρτίδα δημόσια να στον κρίνει η κυρά Μέλπω απ' τη ΧΑΝΘ ή ο μπαρμπα Κίτσος απ' την ιερά μονή Μεγίστης Ντάγκλας; Είσαι σοβαρός; Αν, ωστόσο, έχεις την άποψή σου και επιμένεις, μεγειά σου, με χαρά σου, δικέ μου. Να είσαι έτοιμος, όμως, για πόλεμο και να προσέχεις το στομάχι σου. Στο ανοιχτό πέλαο, με μια πετονιά, με συγκεκριμένο δόλωμα χτυπάς μαναχά συγκεκριμένα ψάρια ναούμ. Δε γένεται με ψωμοτύρι να έχεις την απαίτηση να βγάλεις καρχαρία. Καμιά γαλότσα και πολύ σου είναι...

Με αγάπη, Αγλέορας