Καρναβάλια my ass
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Πολλά εθίματα εξακολουθούν να υφίστανται μέρχι σήμερα, πλείστα δε αυτών ως κενά επιβιώματα ναούμ, εφόσον υπό άλλας συνθήκας εγεννήθησαν, άλλη χρησιμότητα είχαν και στις μέρες μας είναι απορίας άξιον γιατί εξακολουθούν και υπάρχουν, έτσι όπως κατήντησαν, αποστεωμένα, αφυδατωμένα και αραχνιασμένα. Τι λόγο ύπαρξης δύναται να έχει τη σήμερον, φερειπείν, η Τσικνοπέμπτη, που χουμε ρέψει στη χοληστερίνη και το τριγλυκερίδιο; Οι Αποκριές πόση και τι ακριβώς είδους σχέση έχουν με το κρέας; Τα σημερινά καρναβάλια τι χρησιμότητα μπορεί να έχουν επί της ουσίας, εχτός του να χουφτώσει by accident κάνας Κουασιμόδος κάνα τορνευτό κωλαράκι; Ή να στύψει κάνα βύζο στο φευγαλέο; Και στο φινάλε φινάλε, βλάμη μου, με τόσους μασκαράδες να σου γαμούνε την ψυχολογία και τη ζωή από τηλεοράσεως, έχεις εσύ παρ' όλα αυτά - καημένε μ' - όρεξη να διασκεδάσεις μασκαρεμένος και να χεις και τις διπλανές σου να αμολάνε τετριμμένα κλισέ στην κάμερα, του τύπου " περνάμε καλάάάά" ή " τάδε καρναβάλι για πάνταααα". Το "και αααα και ουυυ και σκόιλ ελικικού" ξεχάσατε παλαβιάρες...
Προσοχή! Ο Αγλέορας δεν τάσσεται ξυλλήβδην κατά της διασκέδασης. Απεναντίας, μαντάμ. Αλλά ρε σεις Ελληναράδηδοι, ασούμ, άμα θέτε καρναβάλια κι άμα έχετε το θράσος και την άγνοια κινδύνου να τα συνδέετε με την αρχαία λατρεία του Διονύσου (μεγάλη η χάρη Του) τότες να' χετε και τα άντερα και τα ούμπαλα να κάμετε ζεσπαρτού, τίνγκα κλαζμεντέν απ' τα ξύδια και τις δρόγες, να σκυλοβρίζεστε και να μαλλιοτραβιέστε αναμεταξύ σας άνευ λόγου κι αφορμής και εν γένει να κάνετε αυτό που επιτάσσει η ετυμολογία της λέξης "διασκέδαση", 'ητοι να διαρκοσπίζεται κανείς σε χίλια κομμάτια, να κλάνει μέντες, μαλλί και πατάκες εν τω άμα. Γιατί ετούτα εδώ τα καρναβάλια σας, εκτός του ότι είναι βασική πηγή μίζας και μαύρου χρήματος για τα κομματόσκυλα και τους σφουγγοκωλάριούς τωνε, ούτε με LSD δε μπορεί να τα νιώσει κανείς στο πετσί του, ούτε με δεκαπέντε κούπες ντάτουρα, ούτε με σφαίρες στην καρδιά. Καρναβάλια του κώλου για τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρες και για φίλους φίλων, που τους βλέπουν σαν φίλους και έχουν συφιλλιάσει. Ουρτουκύλα ρε μαλάκηδες. Πάτε παίχτε κάνα τάβλι ναούμ...
Με αγάπη, Αγλέορας