Κλαυσίγελως
Tαῦτ' οὐδεὶς ἂν ὑγιαινόντων εὐφροσύνας ἀληθεῖς ἢ χαρὰς ὀνομάσειεν, ἀλλ' εἴ τις ἔστι καὶ ψυχῆς Σαρδάνιος γέλως, ἐν τούτοις ἔστι τοῖς παραβιασμοῖς καὶ κλαυσιγέλωσιν.
Πλούταρχος ( ο αρχαίος )
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων ζουμάρισε με την κάμερα στο φανελάκι του μπάρμπα Σωτήρη του Τσιόδρα κατά τον εμβολιασμό, αποδεικνύει περίτρανα πως ο Έλληνας, ακόμα και στο χείλος του γκρεμού, διψάει για χαβαλέ και φραμπαλά, ως αντίδοτο στην απροθυμία του να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του εκάστοτε προβλήματος. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς ως επιστημονικό στρουθοκαμηλισμό. Αναστήλωσε, δικέ μου τώρα σιλβουπλέ(τ) λίγο την εικόνα τού να σε έχουν ακινητοποιήσει στο πάτωμα βρωμύλοι καλικαντζάροι, ομορφιά μου, στάζοντας σαλέα βασανιστικά στο πρόσωπό σου, ξεδοντιασμένοι και με χνώτο απόχνωτο ναούμ,έτοιμοι να σου χώσουν στην κωλοτρυπίδα ματσούκια, στυλιάρια για αγγουριές, γλειφιντζούρια και πλαστικές επετειακές σημαιούλες κι εσύ να ξεκαρδίζεσαι φωνασκώντας " πώς είστε έτσι ρε κακομοίρηδες; Τι αυτιά λαγάνες είναι ετούτα ρεεεεε;; Ταραμά δε νέχει ναούμ;;" Κι η σούφρα σου να χει ανοίξει ωσάν εγκαινιασμένο -πανηγυρικώς από τον Τζέφρυ Μάργκαρετ- τούνελ στα Τέμπη με κρεμασμένη ταμπέλα απόξω " Ησυχία! Κοιμάται ο μπέμπης. Οι παραβάται διώκονται"
Καθόλου τυχαίο, μαντάμ, που το Θέατρο γεννήθηκε σε αυτόν τον -απ' τους θεούς
ευλογημένο- τόπο, με ήλιο, θάλασσα, βουνά, πεδιάδες, οροπέδια, λίμνες, ποτάμια και μια Φύση υποδειγματική, που άντεξε χιλιάδες χρόνια στις κακουχίες και τώρα πωλείται κοψοχρονιά απ' τους χατζατζάρηδες της ελληνικής πολιτικής σε βρυκόλακες καπιταλιστές, που χουν βάλει αμέτι μουχαμπέτι να ισοπεδώσουν τη Γη, προτού αρχίνίσουν τα νέα επεισόδια στον Άρη, τον ΠΑΟΚ και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς ναούμ. Ένας τόπος που διαδοχικά κλωθωγυρίζει των Μοιρών το αδράχτι όπως κραδαίνουν τα γερόντια τα μπεγλέρια στα καφενεία, ωσάν τη σελήνη, απ'το Έπος
στην Τραγωδία κι από εκεί στην Κωμωδία και το Σατυρικό Δράμα και δώστου
πάλε ανακάτεμα την τράπουλα, κρουπιέρη, και δώσε κάνα καλό φύλλο για θα
φύγω με τα πόδια απόψε κι είναι το κρύο τσουχτερό και psofos, ΓΤΧΣΚΤΠΣ και ουρτουκύλα ρε μαλάκηδες στην τελική ναούμ. Κι όλα ετούτα αναχθέντα στο ζοφερό παρόν μας δίνουν τον απόλυτο νεοελληνικό κλαυσιγέλωτα, με τον οποίον κανείς δεν μπορεί να παραβγεί μαθές. Δε γαμείς πρωί πρωί;
Με αγάπη, Αγλέορας