Κούνια που σε κούναγε

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το παιχνίδι είναι "Πρόοδος VS Οπισθοδρόμηση" δικέ μου. Ή αν σου γουστάρει καλύτερα, "Φως VS Σκότος". Καταλαβαίνεις τώρα, άνθρωπέ μου, γιατί σχεδόν πάντοτε η επίσημη Τρομοκρατία, που δεν είναι άλλη από το Κράτος (εφόσον ετυμολογικά και σημασιολογικά κρατεί) και που συνιστά μια εξ ορισμού Βία απέναντι σε ταπεινούς και καταφρονεμένους, προωθεί στρατιές Ορκ και Ασπόνδυλων στην πρώτη γραμμή με νύχια και με δόντια; Για να καθαρίσουν τη λερή μπουγάδα από οιαδήποτε φωνή αντίδρασης στον πασιφανή τους πολυσχιδή και πολυεπίπεδο Μεσαίωνα, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λεηλασία του πλανήτη Γη εν ονόματι του ξελιγωμένου καπιταλισμού. Ξεπλένηδες με λουλάκι και ακουαφόρτε.

Είναι εκπληκτικό πώς το μπουρδέλο το σύστημα έχει κατορθώσει να κερδίζει την ανανέωσή του με εκλογικάς διαδικασί-ass, παναπεί με την ψήφο των μικροαστών, των προλετάριων και των πάσης φύσεως λούμπεν, που δεν έχουν δεύτερο βρακί στην κυριολεξία. Πώτς γκένεν ατό και οι λαοί ψηφίζουν ΠΑΝΤΟΤΕ αντιλαϊκές κυβερνήσεις; Δύο τινά ενδέχεται να συμβαίνουν: Ή οι λαοί είναι για το μπούτσο παραμάσχαλα ή οι εκλογές γίνονται για τα μάτια του κόσμου και τα αποτελέσματα είναι προκαθορισμένα. Στην πρώτη περίπτωση παίρνεις πούλο αλάργα ως τάχιστα και κοιτάς να κάνεις τα κουμάντα σου γιουρούκικα: μια ελιά και μια ντομάτα είναι φέτο η σαλάτα, που λέει και το άσμα, μαντάμ. Α, δεν το ξες; Αυτάρκεια -το κατά δύναμιν- ετοιμότητα, επαφή με τη Φύση, φόρτιση. Στη δεύτερη περίπτωση είτε βγαίνεις με τσουγκράνες, μαχαίρες, τηγάνια, χύτρες και ταψιά και επαναστατείς, διεκδικώντας το μέλλον, με άμεσο κίνδυνο τη ζωούλα σου και με αβέβαια τελική έκβαση, είτε παίρνεις πάλι το μπούλο αλαφροΐσκιωτα, αφήνοντας στο φευγιό σου κλανίδια, ως άλλος σουρεάλ Κοντορεβυθούλης και μην είδατε το Μπαναή, κορόιδα χατζατζάρηδοι.

Ρε σεις, οι τυλιχτάδες στα σουβλατζίδικα ναούμ, όταν λέμε μια πίτα γύρο απ' όλα και άλλη μίνια χωρίς κρομμύδι, βάλτε σας περικαλώ το κρομμύδι φανερά πάνω και μην το πατικώνετε στον πάτο ασούμ λες κι είναι φλουρί σε βασιλόπιτα ναούμ, γιατί σκάει ο ντελιβεράς, ξενταγκλάρουμε αστραπιαία για την παραλαβή, στάζουν τα σάλια στο πλάι λες κι έχεις χλαπακιάσει ύπνους και ενώ το στομάχι βρυχάται ασύστολα, εμείς κάνομε ανασκαφάς για να βρούμε ποιος στο μπούτσο γύρος είναι με και ποιος χωρίς, ποιος έχει τζατζίκι και ποιος μελιτζανοσαλάτα ξερωγώ και ποιος είναι χοιρινός και ποιος πούστης. Άντε μπράβο ναούμ. Κι εσύ, δύσμοιρε νοικοκυραίε μου, που ψηφίζεις Μητσοδράκουλα για να μη σου πάρουν το σπίτι οι κομουνιστάδες, μείνε σπίτι, βγάλε το σκασμό και κάμε το σταυρό σου απούμαστε ακόμα στην Ευρώπη και δε γίναμε Κούβα ή Μολδαβία.

Κούνια που σε κούναγε, μαλάκα μου...

Κούνια που σε κούναγε...

Με αγάπη, Αγλέορας