Μας ψεκάζουν;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Λέω γω τώρα...

Γιατί να μπουν στη διαδικασία να μας ψεκάζουν από αέρος για να είμαστε αδρανείς και καταθλιπτικοί, άρα ακίνδυνοι, όταν αδιαλείπτως παρελαύνει ο τρόμος, η κατάθλιψη και η μαύρη μαυρίλα σε τηλεοράσεις και ιντερνέ; Τέτοιοι μοβοροι τσίπηδες που μας κυβερνάνε, που με σκούπα και φαράσι μαζεύουν και την τελευταία δεκάρα από προσώπατου γης, πιστεύεις θα σκορπούσανε ,ρε μάνγκα, περιττό χρήμα για χασομέρια;

Εξόν και σπάνε πλάκα με την πάρτη μας, καθόλου απίθανο κι αυτό. Καμιά φορά, δε, σκέφτουμαι πως ίσως τούτη δω η πίστα, που κερδίσαμε ως έπαθλο για την πρωτιά μας στο μαραθώνιο σπέρματος έχει κι έναν παίχτη από άλλη διάσταση για κάθε ανθρωπάκι εδώ χάμου. Ξέρεις, με το ζερβό στο σώβρακο και το δεξί να μας παίζει, όπως τα παιδάκια με κάτι ηλεκτρονικά ζουλάπια, που τα ταΐζουν, τα βάνουν για σιμοχέ, τα μπανιαρίζουν και πάει κλαίγοντας.

Κι ο δικός μου, που κακό χρόνο να χει, ο παχύσαρκος άλιεν, μάλλον παίζει με κάνα χαλασμένο μοχλό, με πρόβλημα στο κομβίον γι' αυτό και δε μπορώ να πηδήξω ή να πάω ταμείο στο κουμάρι. Μαλακία έπαθλο, εδώ που τα λέμε. Καλύτερα να κερδάγαμε άλλη μια εκτόξευση από σερνικό κανόνι σε θηλυκό μαγκανοπηγαδο παρέα με δισεκατομμύρια άλλους λακαμάδες σαν κι εμάς να πούμε. Μας γλεντάνε, χατζατζάρηδές μου. Μας γλεντάνε κι εμείς αναρτούμε μπαρούφες στα ιντερνέτια ντεμέκ για εχτόνωση με κάτι προκάτ σιχαμένους προλόγους, του στυλ "αφήνω αυτό εδώ"..

Άσε μας, κουκλίτσα μου..

Με αγάπη, Αγλεορας