Μέλτης Ανεμογκάστρης

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Παρήγγειλα και μου ρθε με το ταχυδρομείο επροψές ένα βιβλίο απ' την πατρίδα," Τα χαρχαλέματα" του Μικέ Λακέρδα, άμα τονε ξες, δικέ μου. Επίτρεψέ μου να σπηκάρω μια ιστοριούλα, όσο βράζει το χαμέμηλον.

Η Μπεάτα έβγαλε το σκυλί της για σιμοχέ, όταν αίφνης το όμμα της καρφώθηκε εμβρόντητο σ' ένα κηδειόχαρτο σε κολώνα της ΔΕΗ. "Τον λατρευτό μας μπατζανάκη, ξαδερφογαμπρό και φίλο ΜΕΛΤΗ ΑΝΕΜΟΓΚΑΣΤΡΗ, ετών εξήκοντα και έξ, θανόντα αιφνιδίως... ετσέτερα ετσέτερα...". Ο δύσμοιρος ο Μέλτης. Παλιός μποέμ χαραχτήρ, ζεν πρεμιέ προ τετταρακονταετίας, απ' τα ηγετικά προσώπατα του μεταπολιτευτικού πασοκικού παροξυσμού, μέγας εργολάβος, με φράγκα και ακίνητα, αλλά μετά το βρώμικο 89 και την αρχή της κάτω βόλτας του κόμματος και- κυρίως ειπείν- ένεκα το πάθος του για το σνιφάρειν απηγορευμένας λευκάς τε και ωχράς ουσίας νυχθημερόν κι αδιαλείπτως, περιήλθε σταδιακά εις ανέχειαν και μαρασμόν.

Τα μετρητά τελέψανε, οι δουλειές πήρανε την κατιούσα- το κόμμα προωθούσε σε μεγαλοκομπίνες νέα φερέλπιδα μέλη, κυρίως μουνίτσες ασούμε, δίκην προσεταιρισμού και ανοίγματος στις μεταμοντέρνες ιθαγενείς σουφραζέτες-ψηφοφλώρους του Κατσαπλιαδιστάν. Από τα ακίνητα, άλλα τα σκότωσε για κάνα μάριο απεγνωσμένο κι άλλα του τα τσιμπήσανε οι τραπεζίται. Και ερωτάω, μαντάμ: τι να κάνει κι ο κακομοίρης ο Μέλτης; Τα τελευταία χρόνια, όπως διαδίδει ο άνεμος, ανάκατος με μια απροσδιόριστη κατουρλίλα, μιας και δεν είχε τη δυνατότητα να γίνεται σένιο ντρόγκι αφενός και δεν έλεγε να κόψει το χούι αφετέρου, σνιφάριζε αλεύρι από τους Μύλους Αγίου Γεωργίου- βοήθειά Του- με διττανθρακική μαγέρικη σόδα και μπέικιν πάουντερ, καμιά βολά λίγο κουρκουμά για το χρώμα, κάνα σπόρο μπούκοβο στις μεγάλες τις χαρμάνες, μέρχις που έκλασε πατάκες, έγκωσε, έσκασε και τέζα ο καμπούρης. Καταραμένη φτώχεια.. Μου' χε φάει και απ' όσο θυμάμαι τέσσερα ευρώ προ διμήνου, δήθεν για να πάει τα στιβάλια του στο λούστρο. Καλή καρδιά.. Δε γαμείς;... Όλα εδώ θα μείνουνε..

Με αγάπη, Αγλέορας