Μια ζωή Μεσαίωνας

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Συνηθίζουμε, εμείς οι σύγχρονοι ημιμαθείς πτυχιούχοι της φάπας, να αποκαλούμε ως " Μεσαίωνα" μια σκοτεινή εποχή καταστροφής και γενικής οπισθοδρόμησης με αφετηρία και λήξη, μια μικρά νησίδα μες στον ωκεανό της απέραντης θολούρας και σκοτεινιάς, που χαρακτηρίζουν το 98 % της πορείας του άνθρωπα επί Γης ναούμ. Δηλαδής, για να καταλάβω, προς τι η χρησιμότητα αυτής της περιοδολόγησης; Αφού όλα μαύρα, άραχλα και για το μπέο ήταν, είναι και θα είναι στον αιώνα τον άπαντα, μαντάμ. Έχει διαφορά το σκατί απ' το κουραδί; Οι Τέχνες μόνο υπό την οικονομική πατρωνία των ηγεμόνων άνθιζαν - όποτε άνθιζαν κι αυτές- και ασφαλώς όχι για το λαό. Τα γράμματα, ακόμα και μετά την ανακάλυψη της Τυπογραφίας απ' τον Γουτεμβέργιο ήταν κτήμα μόνο των πλουσίων και των κληρικών. Ο λαός στη μούγκα και την άγνοια. Όλη η Ιστορία του άνθρωπα συνιστά έναν Μεσαίωνα, όχι επειδή βρίσκεται στο μέσο, αλλά επειδή συναντά κανείς όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά - ή αν όχι όλα, άλλοτε περσσότερα κι άλλοτε λιγότερα- που προσδιορίζουν τη λέξη υφολογικά. Πα να πει, ξύσ΄τα αρχίδια σ' με τσουγκράνα...

Και πώς θα γίνει ρε βλάμηδες, τέλος πάντωνε, να βάλουμε όλους τους μικροτσούτσουνους και ελαχιστόνοες φασίστες όλου του κόσμου - πασών των αποχρώσεων- να αλληλοσπαραχτούνε μέρχι τελικής πτώσεως; Πώς θα γίνει να απαλλαχτούμε από δαύτους άπαξ και διά παντός; Και μετά, αφού εξαλειφθούν άπαντα τα μικρόβια από προσώπατου γης, ναούμ, να στήσουμε ένα διονυσιακό γλέντι τρικούβερτο άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, μπλε, καφέδες, τυρκουάζηδες για κάνα μήνα. Μια τρελή ζαπαρτού με δρόγες και βοτάνια, δικέ μου. Κι αφού παρέλθει και η περίοδος χάριτος απ' το χανγκόβερ, θα αναλάβουμε το χτίσιμο ενός νέου κόσμου, εντελώς διαφορετικού, που θα εδράζεται στον αλληλοσεβασμό, την αλληλεγγύη, την αγάπη και την συνεργασία, χωρίς σύνορα με συρματοπλέγματα, χωρίς αιμοδιψείς θεούς, δίχως ακαμάτηδες μεσάζοντες πολιτικάντηδες και προπαντός δίχως ιδιοκτησία και φράνγκα. Με μια ιδεώδη αντιπροσωπευτική Δημοκρατία κι όχι ετούτα τα φασιστικά καθεστώτα, που μου λανσάρουν οι ξεπουλημένοι δημοσιοκάφροι για δημοκρατίες. 

Μετά ξυπνάτε με ξερωγώ κατά τις πεντέμισι παρά τέταρτο, γιατ' έχω να καθαρίσω το χάμστερ και να πα να γίνω φερειπείν...

Με αγάπη, Αγλέορας