Να μας κλαίνε οι ρέγγες

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Γιατί παραξηγείστε μερικοί, ρε σεις ναούμ, όταν σας θίγουν τη θρησκεία σας ή το κόμμα σας ή την ομάδα σας ή άμα είστε βήγκαν ξερωγώ; Και μένα άμα μου ρθει κάποιος και μου πει "πόσο για το μπούτσο κιθάρα έχεις ρε μάνγκα" ή " πόσο ελεεινός μουσικός είσαι ρε κοκοβιέ" ή ακόμα κι ετούτο το αισχρό " ρε μάνγκα, πού κουρεύεσαι να πα να γίνω μια μάπα για τη γκυρά;" πρέπει να του το βαστάω μανιάτικο μετά; Να παραφυλάξω, φερειπείν, πίσω από κάνα βαρέλι με ασβέστη απόξω από υπό ανακαίνισιν μπουρδέλο και να τη βγω με τη φαλτσέτα στο τετ α τετ και να του φάω το λαρύγγι στο γόνατο; Δεν κάνει, μαντάμ. Έχομε κι ένα ήθος ξερωγώ...

Κατά πρώτοις, ο πάσα είς δύναται να εκφέρει γνώμη επί παντός επιστητού. Από μαγερική μέρχι αστρονομία κι από αθλητικά ως και πολιτική οικονομία. Δευτερολογώντα ναούμε, άμα δεν εφάπτονται οι άποψες σαν κορμιά σε πλακομούνι, δεν το βασανίζεις ρε κορόιδο. Πουλεύεις διά χειραψίας και πάνε όλοι στο καλό. Aufwiedersehen κι έχετε γειά βρυσούλες. Δε σου γούσταρε, ρε μάνγκα η μουσική μου; Μεγειά σου, με χαρά σου. Κόπιασε να σε τρατάρω τσικουλάτο κι ίσως παραδεχθώ πως είχες κι εσύ τα δίκια σου. Άμα είχαμε όλοι τα ίδια γούστα, θα σκοτωνόμασταν για να τα αποχτήσουμε, όπως φερειπείν μποθέσωμεν και τα λοιπά εάν άπαντες οι σερνικοί γουστέρναμε έναν συγκεκριμένο τύπο γυναίκας μαναχά και πνιγόταν ο πλανήτης στο αίμα και το σπέρμα αφενός κι αι εναπομείνασαι γυναίκαι θα ρεύανε στο γουδοχέρι και τη μανιβέλα ναούμ. Όχι πως αργεί δηλαδής, για να μιλάμε σπαθάτα. Απλά θα πάμε από άλλον λόγο, από τίποτα μοντέρνες βιολογικές κακλαμάντζες, καμιά σχιζοφρένεια ή σαρτάρουμε από κάνα γιοφύρι κι ουχί ναπό καψούρα. Δυστυχώς, μαντάμ..

Είμαστε για να μας κλαίν οι ρένγγες...

Με αγάπη, Αγλέορας