Ω! Έλα το

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αυτό το χριστουγεννιάτικο λιμοτράγουδο, το " Ω, έλατο (δις), μ' αρέσεις, πώς μ' αρέσεις" έχετε πάρει χαμπάρι ότι είναι ένα αισχρό νεκρόφιλο υπερφίαλο στιχούργημα, που του κοτσάρανε εκεί μια μουσικούλα που ακόμα κι ο Κατσαρός με το σαξόφωνο θα σκαρφιζόταν; Ναι, μαντάμ και μην τσινάς που ντεμέκ σού μαυρίζει ο Αγλεόρας τις παιδικές σου νοσταλγικές ανάμνησες, αυτή τη μαλακία που τραγουδάνε τίνγκα στο φάλτσο και την παντοφλίσια αγχόνη οι φιλήσυχες οικογένειες των τηλεορασόπληχτων νοικοκυραίων τα Χριστούγεννα γύρω από μακελεμένους ψητούς διάνους, γιομάτους κουκουνάρια κι άλλες σαχλαμάρες, περιμένοντας όλοι τον παππούλη να μοιράσει πενηντάευρα στα εγγόνια, μπας και τα λαχανέψει ο μπαμπάς και πεταχτεί στο μπαμ να ρίξει κάνα ΚΙΝΟ ή η μανούλα και πάρει την δόση της απ' την Άμαζον ναούμ. Αλλά ο παππούλης έχει άνοια και δε θυμάται αν στο βρακί έχει πούτσα ή τυρμπουσόν αφενός, αφετέρου δε έχουμε και τα λοκντάουν της χούντας των Μητσοδράκουλων...

Καθόνται, ρε μορφονιέ, τα άτομα και τραγουδάνε, βρωμοκοπώντας ξύδια και σάπιες αμυγδαλές, εκφράζοντας τον θαυμασμό, την αγάπη και τη λατρεία τους για ένα έλατο... κομμένο, ήτοι νεκρό.

"Ω, έλατο (δις), τι δίδαγμα η στολή σου (δηλαδή το νεκρικό σάβανο)!

Ελπίδα εμπνέει σταθερή και θάρρος πάντα στη ζωή"

Δηλαδή η ελπίδα και το θάρρος για έναν καλύτερο κόσμο επαφίενται σε ένα δέντρο αγέρωχο μεν, νεκρό δε ή καλύτερα δολοφονημένο από τον άνθρωπο.

Μετά σου φταίνε οι ομοφυλόφιλοι ή οι χασικληδες, μπετόβλακα χαζομισόχαζε νοικοκυραίε. Πάνε τώρα ζυγισου γιατί τούτες τις μέρες, όπως σε βλέπω, θα χρειαστείς καθρεφτάκι για να τονε βλέπεις. Ω, έλατο (δις) της μάνας σου το κέρατο....

Με αγάπη, Αγλεορας