Ο θάνατος του εμποράκου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το μεγαλύτερο δηλητήριο της ανθρωπότητας, δικέ μου, είναι το εμπόριο και δη ο τόκος. Τι πα να πει τόκος ρε σεις; Δεν το καταλαβαίνω. Τι αεριτζίδικες κατάστασες είν' τούτες, μαντάμ; Είμαι περίεργος; Μήπως έχω κόψει άλυσο; Το εμπόριο ναούμ. Καταργείς το εμπόριο και τον τόκο; Καταργείς και το κέρδος-φούσκα, αυτή την χειρίστη μορφή πρέζας που μεταλλάσσει τον άνθρωπα σε σατανά, που πουλάει και το μουνί της μάνας του για πέντε μηδενικά παραπάνω. Καταργείς τον τόκο και οι ανθρώποι παύουν να θωρούν τον συνάνθρωπά τους ως χαρτονόμισμα ή ως μέσο για την χρησιμοθηρική τους χαρμάνα. Φτύστε τα μπούτια σας ρε λακαμάδες.

Άμα μποθέσωμεν περάσεις από αχτινογραφία - τυχαία- εκατό ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές, συγγενικές, φιλικές, ερωτικές, επαγγελματικές και τα λοιπά, θα ιδείς στις ενενηνταφεύγα - πάλε τυχαία- να μαυρίζει η προσδοκία για ίδιον καβάτζωμα ωσάν καλπάζων όγκος στο ζερβό παπάρι. Θα ιδείς τοξίνες να πετάγονται ώσπερ πίδαξ, ανάμιχτα με πύον, σπέρμα και κανέλα και να πρατσαλάνε τα τοίχια τα φρεσκοβαμμένα, μαντάμ, με το δώρο Πάσκα της σύνταξης του ΟΓΑ. Θα ιδείς χριστοπαναγίες και εξαπτέρυγα, μπινελίκια, νεολογισμούς και ιδιώματα της πιάτσας και καντήλες έτοιμες να σπάσουν σαν αμπούλες αποκριάτικες ναούμ. Κοινός παρονομαστής; Η προσδοκία και η απαίτηση από τον άλλον. Το κέρδος, έστω και σε υπολανθάνουσα μορφή, έστω και σε νύξη ομηρικής προοικονομίας.

Γι' αυτό σας λέω. Καταργήστε το γαμημένο το εμπόριο, το κέρδος και τον τόκο. Και μην ξανακούσω από κανέναν μαλακοπίτουρα αυτή τη μαλακία ότι, ως ενασχολούμενος με τις τραγουδοκατασκευές, οφείλω να πουλάω νυχθημερόν τη μάπα μου για να πετύχω. Άμα ήθελα, θα να στηνα κώλο στη Συγγρού. Γκιώνηδες...

Με αγάπη, Αγλέορας