Όλα εδώ θα μείνουνε

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Παιδιόθεν την έβρισκα όταν άκουγα γερόντια στο χωριό να βρίζονται με τις γριές τους, καλή ώρα ο παππούς μου ο Νίκος όταν έλεγε στη γιαγιά μου την Αγγέλω εκείνο το θρυλικό "γαμώ το σκυλοπροσκύν'μα σ για γ'ναίκα" κάθε που ερχόταν τα βράδια στο σπίτι, ψιλογκόλ, έχοντας πάντα υπό μάλης τυλιγμένη μια ρετσίνα Κουρτάκη σε εφημερίδα για να μην αισθάνεται ανασφάλεια ότι μπορεί να ξεμείνει από καύσιμα βραδιάτικα κι εκείνη τον αρχίναγε στο μπίρι μπίρι. Και μιλάμε για άνθρωπο που δεν χτυπούσε ούτε κουνούπι.

Τον θυμάμαι να βρίζει αβέρτα κατσούφικα, ειδικά όταν είχε ειδήσεις ή όταν έπαιζε η διαφήμιση με τον Κούρκουλο και την οδοντόκρεμα, χαρακτηρίζοντάς τον πουλημένο. Επίσης έτρωγε φρίκες με τον Στράτο το Διονυσίου, ένας θεός ξέρει γιατί. Μια φορά, θυμάμαι, του είχα πετάξει τα τσιγάρα απ'το σακάκι και έβαλα μανταλάκια στην κασετίνα άσσο σκέτο ως φάρσα. Η χριστοπαναγία πήγε σύννεφο. Πολλά χρόνια μετά το θάνατό του έμαθα πως πιθανότατα ήτο και κρυφοΚΚΕ αλλά ήταν άνθρωπος που δεν του έπαιρνες εύκολα χαμπέρι, έχοντας ήδη ωστόσο πολεμήσει στον εμφύλιο ως φαντάρος έχοντας απέναντι τον αδερφό του και έχοντας δουλέψει χαμάλης στη στρατιωτική ΜΟΜΑ κάνα τριανταρι χρόνια, δηλαδή έφαγε τη ζωή του μες στη σφηκοφωλιά. Και δε μιλούσε σε κανέναν ποτέ για ντεμέκ σοβαρά ζητήματα. Μόνο έπινε, κάπνιζε και έβριζε, πάντα σκεπτικός και κατσούφης. Μια φορά μόνο τον θυμάμαι να έχει χορέψει, το Πάσχα του 1988. Μετά από δέκα μέρες έφυγε από ανακοπή στον ύπνο του ο παππούλης. Αναμνήσεις όμορφες, γλυκές. Να ναι καλά οι ψυχούλες, όπου κι αν πετάνε πια. Όλα εδώ θα μείνουνε και όσο πιο σβέλτα τη σακουλευτεί κανείς τη φτιάξη, τόσο περισσότερο θα απολαύσει τη ζωή. Αλλιώς μια θηλιά, μια κοτρώνα και χλαπ στο ρέμα, να τελειώνουμε μια κι όξω...

Με αγάπη, Αγλέορας