Ομηρικά Έπη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Μας βάζουν στο σχολικό πρόγραμμα να διδασκόμεθα τα δυο θεόπνευστα Ομηρικά Έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, σε ηλικίες άγουρες και τρυφερές, πολλώ δε μάλλον απερίσκεπτες, όπου το μυαλό έχει κάνει φόκους 95 % στην κάτω κεφαλή και σπέρνει τον όλεθρο και τον Αρμαγγεδώνα ναούμ. Και βάζουν κάτι δασκάλισσες να μας παραδίδουν μάθημα μες στην οκνηρία, την απαλεψιά και την άρπα κόλλα, ενώ εμείς -νεοαυνάνες γαρ, πλην όμως αιωνίως μερακλήδαις- να κοζάρουμε καμουφλαρισμένα με την άκρια του νυσταλέου όμματος κάτω απ' την έδρα, μην τυχόν και λάμψει κάνα μπουτάκι, αφήνοντας λάθρα να διαγράφεται νοερά στο βάθος η σχισμή του κουμπαρά, δίκην αποταμίευσης των πρωίμων πρίμων εφηβικών και έγκαβλων πύρκαβλων φαντασιώσεών μας. Ποιος Όμηρος τώρα, δικέ μου; Και ποια μήνις του Αχιλλέως και ποιος κατακαημένος Αστυάναξ απόμεινε ορφανός από πατέρα κι ανάθεμα στο φλώρο το Μπάτροκλο, που γινε λιώμα, έφαγε φρίκη και τα κανε όλα ρδελομπού, μαντάμ και κύλισε στο αίμα χιλιάδες λαού, ένθεν κακείθεν;

Κανονικά, θα να πρεπε να διδάσκονται τα Ομηρικά Έπη από την ηλικία των τριάκοντα και για τα δύο φύλα, εν είδει της αυτονόητης ισότητας, από τα τριάκοντα λέγω, όταν το μυαλό θα να χει πήξει αρκετά, ώστε να είναι σε θέση να ανθιστεί το υψηλό νόημά τους και τα διαχρονικά διδάγματά τωνε. Σα να λέμε άμα γίνει το αριάνι μυτζήθρα φερειπείν, για να σου δώκω να χαμπαριάσεις. Δεν ξέρω ποίος ήτο τω όντι ο Όμηρος, ούτε κι αν υπήρξε στ' αλήθεια και δε δίνω δεκάρα τσακιστή βασικά και ουδόλως ενδιαφέρομαι να μαθω περισσότερα για τον φερόμενο ως δημιουργό. Γιατί έχεις το έργο; Έχεις και τον δημιουργό, βλάμη. Ασχέτως εάν έτυχε να γεννηθεί και να βαπτισθεί Λάκης, Μήτρος, Σιμέλα, Οράτιος, Τζέι Τζέι Κάμινγκ, Λουκία, Αχμέτ, Ρουθ, Μυγδάλω, Κάολο Ποέλιο, Ματθαίος Μηρθωσακάτ στην Καρδίτσα, στο Καρπενάιλανδ, στους Γαργαλιάνοι, στη Δαμασκό, στο Ομσκ, στη Μελβούρνη, στο Σάο Πάολο και στο Σαμπάς στη Γκαλαμάτα και ρθεις με το καλό, πάρε τρακόσσα γιούρα και φέρ' απ' το καλό, αμάν και φέρ' απ' το καλό...

Και για να το κλείσουμε για την ώρα το ζήτημα, ούτε δέκα ζωές δε φτάνουν, ρε μάνγκα, για να πεις πως ολοκλήρωσες με τη μελέτη των Ομηρικών Επών. Γύρνα το καλύτερα στη μανιβέλα, σε κάνα πλέξιμο με βελονάκι, έστω σε κάνα σουμπούτεο. Και πες πως δεν διάβασες και τίποτα εδώ μέσα. Ούτως ή άλλως κανα δυο τρεις διαβάζουνε ταχτικώς. Οι ήρωες! Δε γαμείς....

Με αγάπη, Αγλέορας