Όμοιως ομοίω αεί βελάζει

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όμοιως ομοίω αεί βελάζει, δικέ μου και σύρε μία στη γωνία να ιδείς αν έρχουμαι ναούμ, για να παραφράσουμε κομματάκι το αρχαίο γνωμικό. Βελάζει και επιβραβεύει τα συγγενή, όμορα και οικεία βελάσματα της στρούγκας, εν αντιθέσει με τα αλλότρια, διαφορετικά και ανεξήγητα βελάσματα, τα οποία δαιμονοποιεί, αναθεματίζοντάς τε και υποδεικνύοντάς τα ευσχήμως πώς στους ομοίους του ως άκρως δολερά κι ως εκ τούτου εξόχως επικίντυνα για τη συνοχή στο μαντρί ναούμ. Οι δε τσοπαναραίοι, όχι μαναχά κοιμούνται ήσυχα, διπλαρωμένοι σε φλοκάτες απ' το μαλλί των βελαζόντων, αλλά έχουν αφήσει και τα τσοπανόσκυλα στη ντάγκλα, λαμβάνοντας το μέγα ρίσκο της λάσκας στις αλυσίδες των μαντρωμένων εντελώς στο αβαβά και στο κουτουρού. 

"Μα καλά, είναι τόσο λακαμάδες οι τσελινγκάδες;" θα ρωτήσεις εύλογα, μαντάμ, για να σου απαντήσω σε άπταιστην δυτικοφθιωτικήν διάλεχτον:

" Φτύσ' τα μπούτια σ' πτσούλα μ'. Τι τς πέρασις; Για τίποτα μαλάκ'δες;"

Έχουν σπείρει τη διχόνοια, μαντάμ, στο πόπολο, με αποτέλεσμα αυτό να αλληλοτρώγεται, τα σκυλιά να βαράνε ντάγκλες στον ήλιο κι οι τσοπαναραίοι να ξύνουνε μέρχι αίμα παπάρι στα διαλείμματα ανάμεσα στο πήξιμο του τυριού στην καρδάρα και στο μαρκάλεμα καμιάς γίδας, γιατί γυναίκες γιοκ, βρωμάνε - λένε- τα χνώτα του τσοπάνη βαρβατίλα και σβουνιά. Κι αυτό το φέρουσι βαρέως οι άλλοι κι από γινάτι σαρακατσάνικο τις γράψανε στα αρχίδια τους τις γυναίκες και τη βρίσκουνε με κάνα μηρυκαστικό. Ούτως ή άλλως οι γίδες δεν μιλάνε κατά ριπάς, βλάμη. Νομίζω κάτι σου λέει, ε; Και πού σαι; Κι άμα δεν τηνε κάνουν κέφι πια - οι σεξιστές...- τηνε σφάζουν και γίνεται ένα φαΐ, σε λέω, μούρλια, να γλείφ'ς δάχ'λο και να το θηλικών'ς στην κωλοτρυπίδα, δίκην συναγερμού. Τύφλα να χουνε τα μάστερ σεφ και οι my ass εκπομπές μαγερικής για να χορταίνουν οι πεινάλες απ' το γυαλί.

Και μιας και έπιασα στο στόμα μου αυτό το λιμοπαίχνιδο του τελεβυζιών, ρε σεις, εκεί στο μάστερ σεφ, ξηλώστε τα όλα, πετάχτε τα στα σκουπίδια και κάντε το κόνσεπτ ως εξής και δε θέλω μία για την ιδέα. Αντί για μεγειρική, θα διαγωνίζεται ο πάσα εις σε στρίψιμο μπάφου. Γιατί σοκάρεσαι, μαντάμ; Μπάφου, ακριβώς. Και όταν συμβεί αυτό, όλα οι καναπέδες θα τρίξουν συθέμελα και θα ακουσθεί ένας απόκοσμος βρυχηθμός διαμαρτυρίας για όλες εκείνες τις βρισιές, τα κλωτσομπουνίδια, τις προσβολές, τα δικαστήρια, τα άγχη στο δρόμο για το βέρι και όλα τα πεταμένα γαροτσί απ' το παραθύρι του Ζάσταβα σε κάθε υποψία, βάσιμη ή μη, ότι αυτός ο πούστης που μας ακολουθάει με το αγροτικό είναι λήτης. Για μια χούφτα χορτάρι, ρε τσαλαφούτηδες;

Με αγάπη, Αγλέορας