Once malakas, always malakas
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Ο άνθρωπας σαφώς και τη μπαλεύει να ζει μες στις μάσκες, το σκότος και τη θολούρα ναούμ, αλλά δεν φτουράει κάστανο μπιτ στη γυμνή αλήθεια, γιατί κακοφαίνονται αι ατέλειαι του ατελιέ, ήτοι φερειπείν:
* τσουτσούνα πέντε cm σα μπάμια στο μουσκιό,
* τσαπερδονοκωλοσφυρίχτρα χτισμένη με γύρο κοτόπουλο και σως μαμαλίγκα, σαν γιοφύρι ηπειρώτικο
* βυζόμπαλα κρεμάμενα ωσάν τσαντήλες καραγκούνικες στους μείον δέκα στο Βελούχι
* τζιβάται πυρηνικαί αμασχάλαι Φουκουσύρμα
* προγούλια πολυεπίπεδα, συνήθως με έντονη τριχοφυΐα
* γυναικείος μύσταξ, πότε τσιγκελωτός και πότε ωσάν ποντικοουρά
* ψωρίαση και μάκα στα δάχτυλα των ποδιώνε
* μπόχα ανελέητη εξερχομένη των αμυγδαλών
και εν γένει μια σάπια ψυχή, απόρροια της επί μακρόν ανθρωπίνης έξεως στις σαπίλες και τα σκουπιδαριά, που οι σεϊτανάδες του μάρκετινγκ ( για καριόληδες να λέμε τώρα;) λανσάρουν ως τα πλέον υγιή και θεμιτά. Τι γιατί, ρε κουραδόμανγκα; Επειδή τα κάνουν όλοι: ο Μέλτης, ο Τζέικ, η Λουλού η Καραμπίνα, οι Αφοί Καραμαζόχα, ο Τάκης, η Αγγέλω, ο Στελάκης ο Μουσταλευριάς, η Νανά η Μπήχτοβιτς, οι δίδυμες απ' την Καλαμάτα, που τα πίνουν όλα, οι δίδυμοι από τη Χαλκιδική, που βρίσκονται εδώ και δέκα χρόνια στον όγκο και τους έχει μπετώσει η κρεατίνη τον εγκέφαλο, αυτός, αυτή και το βυζί της τράπουλας ναούμ.
Ούτω πώς, μαντάμ, καθίστανται οι προαναφερθέντες - και μύριοι άλλοι τόσοι παρόμοιοι κοντολογίς- trendy, in, wow, yolo, fuckin' awesome, γαμάω και ξύσ' τα αρχίδια σ' με γκαζμά πουρνό πουρνό. Και ασφαλώς, για να φέρει αποτελέσματα η καφρίλα των μαρκετομπινέδων και των χασαπόσκυλών τωνε, επιβάλλεται εκ των προτέρων να υπάρχει και μια άλφα αβελτηρία κι ένας βήτα κρετινισμός στο μαστουρωμένο πόπολο. Σακουλεύεσαι, βλάμη, ή να το γυρίσω στην ΕΡΤ3 να δω κάνα ντοκιμανταίρι;
Ο άνθρωπας -ασούμ- τη μπαλεύει να ζει σε ένα μόνιμο πάρτυ μασκέ, ακόμα και σήμερα, στην εποχή του κορονοϊού. Παρατηρείστε με τι θέρμη προασπίζονται κάποιοι ( λίγοι, πλην όμως δυναμικοί) την γενικευμένη χρήση μασκών στις χάβρες της κοινωνικής μαλάκυνσης. Θα' λεγε κανείς πως, αν πουλέψει ο πούστης ο ιός, θα πέσουν - ελλείψει ενδιαφερόντων ή συμφερόντων- σε κατάθλα. Ίσα ρε γκέκηδες και σαλμονέλες ναούμ. Θα γυρίσει η μανιβέλα, θα πηδηξει κι η φαβέλα, που λέει κι ένας αποτυχημένος ποιητής. Κι όταν τελέψει η φιέστα, βράστα, μαντάμ μου, χέστα. Πέφτουν οι μάσκες, πέφτουν οι ψωλές, πέφτουν και οι μάπες, πέφτει η λίμπιντο στο μείον ογδομήκοντα, πέφτουν κλανίδια, κλωτσομπουνίδια και χριστοπαναγίτσες σε μια πληθώρα ελληνικών διαλέκτων, αντικρύζεις την Αλήθεια χωρίς μακιγιάζ, αρπάζεις το παιδικό σου αρκουδάκι, με το οποίο κοιμόσουν αγκαλίτσα, μέρχι να ξυπνήσει ο κάτω κέφαλος και αυτοχτονάς φρικαρισμένος από το παραθύρι του παιδικού σου δώματος, την ώρα που η μαμά σου σε ρωτάει με εκείνη την στριγγλοφωνάρα της:
" Darling...!! Στο τσάι σου να βάλω ζάχαρη, μέλι ή χαρουπόμελο, που' ναι και υγιεινό;"
" Βάνε, μανούλα μ', ό,τι γουστέρνεις γαμώ το σπίτι μου γαμώ" απαντάς μπρούμυτα πεσμένος στο λασπωμένο χούμα. Είναι ισόγειο...
Once malakas, always malakas....darling!
Με αγάπη, Αγλέορας