Ρεμπετολαγνεία

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όπως με πληροφορούν απ' το τηλεκονδρόλ τα κορίτσα με τα στιβαρά βυζόμπαλα και τους πεσμένους, ελέω γυροφαγίας, γοφούς, σύμφωνα με στατιστικάς μελέτας, μέρχις και το 2050 (δύοχιλιάδαικαιπεντήκοντα) θα έχουν συγγραφεί και εκδοθεί 302,67 πονήματα για την ιστορία του ρεμπέτικου, οχτακόσες δώδεκα κι εν τέταρτον βιογραφίες του Αρχιμανδρίτη Μάρκου Βαμβακάρη, δισεκατομύρια μπρελόκ με τον παράμεσο του Τσιτσάνη, τη μύτη του Μπαγιαντέρα και το μύστακα του Χιώτη, εξήκοντα και έξ εγχειρίδια ρεμπετοποίησης ( πώς να γίνετε ρεμπέτες σε δώδεκα κινήσεις, χωρίς να ιδρώσει το κωλοτρυπίδι σας) και άπειρα αντίτυπα του "Κώδικα Ρεμπέτικης Ηθικής" - αγνώστου συγγραφέως να πούμε και τα λοιπά- όπου- μεταξύ άλλων- δεσπόζει επιβλητικά και το ποινολόγιο για όσους λένε τα πρωτότυπα κομμάτια από άλλες τονικότητες.

Εξίσου βαρύς θα πίπτει ο πέλεκυς για κεινούς που αφήνουν μαλλούρα αντίθετα με το ιδεώδες κοντό μαλλί γλασέ, μύστακα και απαραιτήτως πουτσοδείχτη και σακάκι και για όλους εκείνους που δεν δακρύζουν με τραγούδια- ορόσημα της ρεμπέτικής μας παράδοσης, όπως φερειπείν "θέλω πολλές, λιγνές, κουράδες, πολλές" ή το " μου φαγες ούλα τα γαριδάκια" ή το " με παράσυρε το φλέμμα, μάνα μω δε νείναι κρέμα" που θεωρούνται από τους χιπστεροκωλομπαράδες ρεμπετοκριτικούς ως τους ακρογωνιαίους λίθους του ρεμπέτικου. Ζωή σε λόγου σας...

Με αγάπη, Αγλέορας