Τα μυαλά μας πονάνε

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η εποχή ετουτηδά είναι άκρως αντι-μουσική, επειδή ακριβώς είναι τίνγκα στη μουσική και τον ήχο εν γένει και τα μυαλά μας πονάνε, όπως των παοκτζήδων φερειπείν. Για να είναι σε θέση το αυτί, ρε μάνγκα, να διακρίνει την καλή μουσική και να την αποθηκεύσει στον σκληρό και να πετάξει στον αγύριστο τις κακές δονήσεις και τις πατσαβούρες, θέλει χώρο. Να ανασάνει. Να μείνει λίγη ώρα, λίγες μέρες, λίγον καιρό χωρίς μουσικές. Μόνο με φυσικούς ήχους: το θρόισμα του αέρα, τη βροχούλα, το κελάρυσμα του ποταμού, το τιτίβισμα του τσατσαλαίμη, το βέλασμα της γίδας, την κλανιά της γαιδάρας, τον ήχο που κάνει η μασέλα της γιαγιάς όταν την αφήνει στο κρασοπότηρο.

Απεναντίας, τα αυτιά σήμερα έχουν συντριβεί από τον βομβαρδισμό μουσικών, ήχων, θορύβων και άλλων συχνοτήτων, που δε μπα να παίζεις μουσική; Δε μπα να τα δίνεις όλα για να γράψεις πέντε τραγουδάκια με καλή ποιότητα; Nobody gives a fuck about you, man. Δεν είναι εποχές για μουσικές. Προηγείται η αποσυμφόρηση. Γι' αυτό βάλτε ό,τι μουσικό έχετε σε μια κασέλα και θάψτε τα σε προσημειωμένο μέρος βαθιά, το κατά δύναμιν, με ένα σημείωμα. Ίσως μετά από εκατό χρόνια τα βρουνε τίποτα εξωγήινοι ή τα δισέγγονά σου- μετά συνεννοήσεως από γενιά σε γενιά πάντα- και γίνουν διαγαλαξιακά σουξέ και κονομήσεις και συ στην Κόλαση, καημένε μ' αναδρομικά....

Με αγάπη, Αγλέορας