Τι έκανες στον πόλεμο Τανάση;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Γουστάρω αθεράπευτα τα χαραχτηριστικά της φυλής μου, καλά και κακά, αντιφατικά και μη. Ποιος αμφιβάλλει ότι συνιστούν άπαντα πηγές έμπνευσης για την καλλιτεχνική δημιουργία; Εκείνο το σκηνικό, που μου χει δώσει ένα αριστερό πρώτα κι έπειτα ένα βαθύ δεξί κροσέ στη μάπα μου και έχω πρηστεί ωσάν μπράσκα ( εις την αιτωλικήν διάλεκτον: μσιάκα) είναι τούτο: Κάνα δυο μέρες πριν τη Γενική Απεργία ο μέσος Έλλην άνθρωπας τσιτώνει! Του χτυπάει το φιλότιμο τη μπαλκονόπορτα! Νιώθει προδομένος, απηυδισμένος, θέλει καθαρό αέρα, ψωμί ,παιδεία, ελευθερία. Μπαφιάζει με τις τύψες του στυλ " βρε μπας και φταίω κι εγώ με την απραγμοσύνη και την καναπεδοποίησή μου; Τι θα πω εγώ στα εγγόνια μου; Εμείς δεν έχουμε Πολυτεχνείο" κι έτσι δικέ μου!

Και ξεκωλιάζεται να αναρτά στους τοίχους του " φεισμπουκικού χωριού" "ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΙ", "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΖΩΑΑΑ!!11ΈΝΑ", "ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΑΝΑΣΗ" , "ΕΝΑ ΔΥΟ ΤΡΙΑ ΓΑΜΝΙΕΤΑΙ Η ΔΙΑΙΤΗΣΣΙΑ" { ουπς! γράψε λάθος}....

Αυτός ο άνθρωπας, ναούμ, που επιδεικνύει αυτόν τον "αγωνιστικό" ζήλο είναι ο ίδιος άνθρωπας που μια μέρα πριν τας εθνικάς εκλογάς θα κλάσει πατάκες και θα το ρίξει, αφού πρωτίστως έχει αποτάξει το πασοκικόν του παρελθόν, πότε ΝουΔου δαγκωτό και πότε Τσίπρα, για να καταλήξει -αγαναχτισμένος από την προδοσία αμφοτέρων- στην στέρνα των ψεκασμένων, των φονταμενταλιστώνε και - ενί λόγω- να γίνει βορά στα σχέδια των νταβατζήδων της γης για προβατοποίηση των πάντων. Χίλιες φορές σκαντζόχοιρος στη Βάλια Κάλντα, ρε βλάμη...

Με αγάπη, Αγλέορας