Της κοντής ψωλής

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αι μεταφορικαί προέχτασες πέους, των οποίων πολλοί άνδρες συχνά πυκνά μετέρχονται, μικροφαλλίας ένεκα και ασφαλείας ένεκεν, είναι μια υπόθεση, μαντάμ, για γέλια και για κλάματα. Φαινομενικά για γέλια, να κρατείς τη μπάκα μην κατουρηθείς και δώκεις το μύθο, αλλά εν κατακλειτορίδι βάστα κι ένα μαντίλι να σκουπίσεις τα δάκρυα ναούμ. Η δεξιότης στο βολάν φερειπείν, το τάλαντο σε κάποιο μουσικό όργανο, συμπεριλαμβανομένου και του παραδοσιακού πουλόφωνου, δύνανται να χρησιμοποιηθούν από μαλάκηδες ως μέσο μείωσης άλλων ανθρώπων, που δεν γεννήθηκαν με ταλέντο ή είναι ακόμα νουμπάδες.

Άλλα παρόμοια παραδείγματα έχουσι να κάμουσι με την υπεροχή σε κάποιο άθλημα, στο κυνήγι, στο ψάρεμα, στα μαθήματα, στη μαγερική δεινότητα, στο εν γένει μαστοριλίκι και το μαστουρλούκι ακόμα. " Μην πας με 40 ρε το αμάξι. Θα σπάσεις κάνα αβγό" ή " Δώσε μια πάσα ρε παρασάνταλο, συγκαμμένε" και " αγόρι μου η καραμπίνα δεν είναι για μόμολα. Σου δείξω γω πώς πυροβολάνε οι άντρηδοι ναούμ".

Σε όλες τις προαναφερθείσες σαχλαμάρες δεν αντικαθίσταται επ' ουδενί κατ΄ουσίαν η ευεργετική ιδιότης της τσαπού. Ειδαλλιώς, να τηνε βγάλουμε όξω και να παίξουμε ξερωγώ κοντραμπάσο ή βιολοντσέλο, δίκην δοξαριού. Ή να τηνε δολώσουμε ναούμ με ψωμοτύρι και να τηνε ρίξουμε στη θάλασσα αγκιστρωμένη, μπας και τσιμπήσει κάνας σπάρος ή κάνας κοκοβιός και φάμε κάνα ψαρικό, δικέ μου, που' χει και ωμέγα τρίο λιπαρά; Καπίτο ρε γκαζμάδες; Ή να το σπάσω σε δίφρανγκα;

Με αγάπη, Αγλέορας