Τιρμπουσόν

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Το τελευταίο διάστημα, κατά τα βραδάκια, όταν έχω κλάσει πατάκες απ' τον κάματο της ημέρας κι απ' τα γαροτσί, ακούω λίγη μουσική και τη βρίσκω κυρίως με "Άντε γειά" και με Χόρχε Γεωργίου. Τα βράδια αποκοιμιέμαι στο πολύ κυριλέ με αθλητικές εκπομπές στα ακουστικά και καμιά φορά ξυπνάω αλλόφρων ξεμαλλιάρης μες στα μαύρα τα σκοτάδια από τις φωνές των τυπάδων που παίρνουν τηλέφωνο στις τεσσερισίμιση το πρωί για να ρωτήσουν το βρυκόλακα αθλητικογράφο πώς βλέπει φέτο το βάζελο, αν αξίζει ο πάοκ το κατσαρόλι, αν ήτανε μπενάλντυ του γαύρου κι αν ο λάιντσμαν ήτανε δωσμάν και " γαμώ το var" , " α ρε πούστη λάιντσμαν, σ' έχει μαρκαλήσει παπάς;" και " γαμώ τη διαιτησία ναούμε που μό κλεισε το σπίτι με το οφσάι στα χασομέρια". Ρίχνω ένα κατούρημα, κάνω ένα τσιγαράκι και την πέφτω πιο ανάλαφρος, που διαπίστωσα για μια ακόμη φορά πως δεν είμαι ο χειρότερος λακαμάς επί γης κι ότι ο πάτος είναι απύθμενος. Αποκοιμιέμαι χωρίς ακουστικά πλέον, σκεπάζοντας με τις φλοκάτες τα γυναικόπαιδα και ρίχνοντας κάνα δγυό κλανίδια δίκην κατακλείδος.

Τον άλλο μήνα λέω να αλλάξω ρεπερτουάρ, βλάμηδες,  και να το γυρίσω στην πολιτική, αφενός για να μη με πούνε οι Σφοι απολιτίκ ή συνένοχο και φάω καμιά φρίκη και τους βαρέσω στο δόξα πατρί- γιατί εσχάτως τυγχάνω ευέξαπτος, επιρροές Τσουκαλά γαρ- κι αφετέρου γιατί εξαπανέκαθεν την έβρισκα να βλέπω σε κονσέρβα τις αποκριάτικες μάσκες του βαθέος ΠΑΣΟΚ, κάτι βρώμικα 89 λάιβ απ 'το δικαστήριο, κάτι χριστοπαναγίες του Βαγγέλα του Γιαννόπουλου στα μπουζούκια, το μονίμως ψυχαναγκαστικά φρεζαρισμένο μούσι του Γεννηματά και την άφιξη του Ντέταρι στην πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά, τις μαϊμούδες του Μιλτιάδη του Έβερτ στο Πικέρμι και τον Αντρέα να χουφτώνει, το χούφταλο, τις καρούτες της Μιμής, λίγο πριν σηκώσουμε το Ευρωμπάσκετ, τον καιρό που, όντας δεκαετές ήδη βλαχόπαιδον στας ανυποψιάστους  ελληνικάς εξοχάς, δεν ήξευρα αν μες στο σώβρακο έχω πούτσα ή τιρμπουσόν για βυσσινάδα...

Με αγάπη, Αγλέορας