Βαλσάμωμα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ρε σεις...συντρόφοι, εκεί στο αριστερό ημισφαίριο, πετάχτε να πούμε από πάνω σας αυτόν τον αποστειρωμένο λόγο, τον ξύλινο, τον άτεγκτο, που σας βάνουν να παπαγαλίζετε απ' το δημοτικό και μιλήστε στο λαό πιο λαικά, απλά, εύληπτα και ειλικρινώς, για να καταλάβει τι κατοικεί στην γκλάβα σας. Απευθύνεστε στον εργάτη λες κι έχετε απέναντί σας δόχτωρα πολιτικών επιστημών απ' το πανεπιστήμιο της Ματσατσούτσετς, με πατατούκα, τσιμπούκι και μονόκλ και περιμένετε χαΐρι; Ρε μην του λέτε για κεφάλαια, ρεφορμισμούς, σεχταρισμούς, κομφορμισμούς, φράξιες και ινστρούχτορες. Πέστε του με ποιον τρόπο θα του εξασφαλίσετε μισό κιλό σαρδέλα, ένα καραφάκι ρετσίνα, ψωμάκι χάσικο να πούμε, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο κι ένα κεραμίδι πάνω απ' την κεφάλα του, για να μπορεί να δουλεύει και να ταΐζει το κράτος με τον ίδρωτά του.

Την ώρα που η πολεμική ρητορική των ναζί βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους μικροαστούς και το προλεταριάτο, με την απαραίτητη καθοριστική συνδρομή της "πρώτη φορά φασιστερά", εσείς εξακολουθείτε και μιλάτε για να καταλαβαίνεστε μεταξύ σας και κυρίως για το ποιος την έχει μεγαλύτερη η ποιος έχει αποστηθίσει καλύτερα Μαρξ και Βλαδίμηρο. Όχι τον Πούτιν, μαντάμ, τον παλιό, με την καράφλα και το μούσι, που ναι βαλσαμωμένος στο Μόσκοβα και περιμένει την επανάσταση...

Με αγάπη, Αγλέορας