Ξεπλενιστάν

Aγαπημένο μου ημερολόγιο,

Από τότε που εφευρέθηκε το πλυντήριο έχει γαμηθεί ο διάολας ασούμ. Ναι, μην απορείς στάλα, μαντάμ και μην πέφτεις απ' το συγνεφάκι, για θα γυρίσει ο αστράγαλος. Όθεν, το πλυντήριο, μπορεί μεν να απλοποίησε την καθημερινότητα της νοικοκυράς, ωστόσο την απομόνωσε τρόπον τινά απ' τα κοινωνικά δρώμενα.  Δεδομένου ότι τω πάλαι, και δη στην ελληνική ύπαιθρο, το πλύσιμο των ρούχων στο ποτάμι συνιστούσε τω όντι κοινωνικό δρώμενο, εφόσον μαζευόσαντες όλες οι γυναίκες αντάμα και δώστου με τον κόπανο, χάιντε και λίγο ακόμα και τα κουτσομπολιά δώνανε και παίρνανε σε στυλ " Τι χάλευε μαρή Τούλα ψες ο αγροφύλακας στη χήρα μες στα μαύρα μεσάνυχτα;" και " Ατήρα μαρή την σκρόφα, μου' φαε τον ξάδερφο, αλλά θα ιδεί" ή " η Κατίνα μου πε ου Τάκ'ς τη νέχ' σα σαρδέλα μαθές", βάλε και τα καμάκια με τους κονιόρδους κατσικογάμηδες που-όλως τυχαίως-περνάγανε κατά κει, στο δρόμο για τη δόξα. Κι αυτή η διαδικασία, συν το στέγνωμα, μπορούσε να διαρκεί κάνα οχτάωρο, όσες ώρες ακριβώς αναγκάζεσαι καθημερνώς να συναναστρέφεσαι δέκα μαλάκες, που έτυχε να είναι οι συνάδελφοί σου στη δουλειά. Μία η άλλη δηλαδής και πάμε παρακάτω...

Και με τα πολλά και με τα λίγα μπήκε στη ζωή και το πλυντήριο, όπως και οι άλλες μηχανές του διαόλου, για τις οποίες δεν θα γίνει ιδιαίτερη μνεία στην παρούσα. Ωστόσο, με το πλυντήριο, βαριέται η νοικοκυρά τη σήμερον, χατζατζάρηδές μου, και βλέπει στο τελεβυζιών αυτές τις οξυζενέ καρακαηδόνες, που το παίζουν χαζές, μα δεν είναι,  συνομιλώντας παράλληλα με τη συννυφάδα της απ' τη Μπρέβεζα στο τηλέφωνο για την παρτούζα που έκανε η Φρόσω η περιπτερού με τα δίδυμα απ το Λαζαράτι στο μαντρί του άντρα της, ενώ εκείνος είχε πάει στην πόλη να πλερώσει κάτι επιταγάς. Εκεί που τα παλιά τα χρόνια αναστέναζε ο κόπανος και τα γυναικεία χαχανητά στις ρεματιές, τώρα αναστενάζουσιν οι δονηταί και τα ατελέσφορα απωθημένα βογκητά στα σπιρτόκουτα, με ηχητικό backround τους βρυχηθμούς του πλυντηρίου. Και ούτω πώς, μαντάμ, ξεπλένονται οι ανθρώπινες ζωές στο βωμό της Αγίας Κονόμας, με λουλάκι και μαλαχτικό Α-Α! Μετά φταίνε τα καημένα τα παιδάκια, που χουν ξεκωλιαστεί να παίζουν βιντεοπαιχνίδια 24/7...

Βίρα τις άγκυρες, Μπιρινγκόγκο...

Το λιμάνι φεύγει...

Με αγάπη, Αγλέορας