Zaziki, Kreta, Malaka

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Παρατηρώ πως υπάρχει κοσμάκης ναούμ, όστις φοβείται μην τον χαραχτηρίσουν ρατσιστή μάλλον, παρά μη γίνει τω όντι. Και υπό τον φόβο ετούτο -κι όχι από πίστη στις πανανθρώπινες αξίες ξερωγώ- σφυρηλατεί μια φιλοπροσφυγική στάση φερειπείν πιο ανάλατη κι απ' τα τραγούδια του Χρήστου του Θηβαίου, σαν μακαρόνια κορδόνια, ίσα ίσα να γιομώσει νο στόμαχος ασούμ και να μη διαμαρτύρεται βραδιάτικα, γιατί διαβάζει η Μοσχούλα παραδίπλα για πανελλαδικές, για να γίνει γκαρσόνα, μαντάμ. 

Ούλος αυτός ο κοσμάκης, να ξες, όταν ξεσπάσουν οι χοντρότεροι τσαμπουκάδες στο κωλοχανείο της Ευρώπης, ενδέχεται να εξελιχθεί στα πιο εξτρέμ φασισταριά. Κι ούλη αυτή η μεταμφίεση από λύκο σε Κοκκινοσκουφίτσα συμβαίνει, μπας και πηδήξουν κάνα νιμού τση προκοπής, καθότι -ως γνωστόν- ο φασιστοταλιμπανέ χώρος από μεναγκό έχει να επιδείξει μαναχά σκυλούδες, κολυβογραμματιζούμενες, χαζομισόχαζες πρωινατζούδες και νυχούδες που τρώνε τα νύχια τους τα ημιμόνιμα από άνχος, μη μας πάρουνε οι Τούρκοι την Ελασσόνα και χάσει η Βενετιά βελόνι ναούμ. Ίσσα ρε τραχανοπλαγιάδες...

Κι εκεί που περιμένω το τραμ μες στο ψωλογαμώκρυο να πάω στο κονάκι μου, σκάει αλαφροΐσκιωτα μια μπάμπω κουτσοδόντα με ένα Π και με ρωτάει ευγενέστατα αν μπορώ να τηνε βοηθήσω να το ανεβάσει στο τραμ. Φυσικά προσφέρθηκα, μαντάμ. Δεν έχεις σακουλευτεί ακόμα ότι Αγλέορας ίσον καλό παιδί και μάγκας; Αφού με ευχαριστεί, με ρωτάει αν είμαι Λατινοαμερικάνος. Κι όταν της απήντησα πως είμαι Έλληνας, χάρηκε η γραύς και με χαμόγελο μέρχι τα αυτιά της τα πέτσινα, που διαγραφόταν ανάγλυφο πίσω από τη μάσκα του απόλυτου Τίποτα, μου λέει αλέγκρο:

"Zaziki!! Kreta!! Malaka!!" παναπεί τσατσίκι, Κρέτα,  μαλάκα...

Ποιος ξέρει πόσο τζατζίκι θα να χε φάει παλιά στην Κρήτη παρέα με τίποτα παλιομαλάκες;

Με αγάπη, Αγλέορας