Ζωή κονσέρβα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ρε σεις, χατζατζάρηδοι, μην πάτε να μας τρελάνετε με το στανιό ασούμ. Μπορούμε και μαναχοί μας. Με έχει πάει γόνα απ' το πρωί επτάκις, αλλά ήρθα αποφασισμένος να παίξω all in και μη μειδιάτε, μαντουμαζέλ, εσείς με την πρησμένη θρούμπα στο στήθος. Ανθρώποι είμεθα κι ουχί καφοκούτια. Το λεπόν, θα ρίξω στο κατσαρολικό ένα ματσάκι σπαράγγια, θα μακελέψω τρεις κομμάτες μαμαλίγκα απόφκιασα επροψές, κάνα δυο τρεις σκελίδες αψύ σκόρδο Χιροσίμας και θα χουχουλιάσω στο πουφ να ιδώ κονσέρβα ολόκληρον τον τελικό του Ευρωμπάσκετ 87, με τις βολές του αγαθού γίγαντα να χαρίζουν απλόχερα μίλια πριαπισμού στους ανυποψίαστους τότε Έλληνες.

Και στο πακικά, αφού ρουπώσω φύτρα από φακές σε μαρούλι σαλάτα και λίγο τόφου με τσία και κινόα, θα ρευτώ δις και θα βάλω να ιδώ το ρετρό ματσάκι Αθηναϊκός- Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: 0-0 και τη ρεβάνς, πάλε κουλούρια, μέρχι και την παράτα, όπου η κασίδα του Τζαλακώστα γόνυ έκλινε στο μεγαλείο του Sir Alex Τσίχλα. Αυστηρά με αυτή τη σειρά, κομπάδρε. Από τα ονει-ρεμένα μεγαλεία στις δοξασμένες ξενέρες. Γιατί, αν δεν το χεις ανθιστεί ακόμα, δικέ μου, έτσι θα κυλάει η ζωούλα σου από δω και πέρα και κάμε τα κουμάντα σου. Όσοι δεν, καμέτε το σταυρό σας, γιατί θα να σαστε να σας κλαίνε αι ρέγγαι και αι σαρδέλαι. Είπα και ελάλησα...

Με αγάπη, Αγλέορας