ΖΟΝΚ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα θα σου διαβάσω ένα μικρό απόσπασμα απ' το βιβλίο του Αστραχάν Ποδονίφτη, με τίτλο " Μάκα στη μάπα" που μόλις κυκλοφόρησε απ' τις εκδόσεις " ΧΑΛΕΠΙΤΟ". Βαθιά ανάσα, μαντάμ και φύγαμαν.

" Στο πάρτυ της Φουντουκίδου έπληττε μέχρι και ο καλόγερος με τα παλτά, τα φουλάρια και τα καπέλα. Όλοι γύρω απ' το μπουφέ να χλαπακιάζουν ό,τι βρίσκουν, ματσαλώντας με τρόπο που αναιρεί την υποτιθέμενη ευγενή καταγωγή τωνε. Πού και πού κάποιος αμολούσε και καμιά κλανιά, πνιχτή κουναβίσσα, κάνοντας τους εντός και πέριξ του κύκλου να αλληλοκοιτάζονται υποχθόνια, μειδιώντας με απομεινάργια μαρουλιού between the teeth και φλόκια μουσταρδοκέτσαπ στα τζαούλια.

Η ανεψιά της οικοδέσποινας, μια ξαναμμένη εικοσάρα με στήθος σαν τηγάνι για σαφρίδια και μύτη ωσάν γουδοχέρι, τρίβεται στον καβάλο ενός υπερήλικα με πάρκινσον. Λίγο αριστερά, τρεις μουστόγριες και τέσσερα χάπατα έχουν χώσει τα χέργια τους στη μεγάλη γαβάθα με τα τυροπιτάκια και τα λουκανικοπιτάκια, αναζητώντας όλοι τα δεύτερα μετά μανίας. Η μασχαλίλα πότιζε τη γαβάθα με απωθημένα μιας ελεεινής ζωής. Τα χνώτα που εκλύονταν στην αγωνιώδη προσπάθεια για λουκανικοπιτάκι ζέχνανε γεροντίλα, μάκα και - το κυριώτερο!- σαπίλα μιας ζωής πουλημένης στο βωμό του χρήματος και της οστεοπώρωσης.

Οι γαμψώνυχες μιας μανδάμ ξεσχίζουν τη μπαλάμη ενός λακαμά με γραβάτα τυρκουάζ, ο οποίος, θιγμένος μέρχι κωλοτρυπίδας, ρίχνει στη σχισμή των μαραμένων της βυζιών μια κατσαρίδα, που έγλειφε στο πάτωμα κάτι ποδοπατημένα δρακουλίνια. Του Μέλτη του φέυγει μία πορδή α λα αέρια μουστάρδας του Σαντάμ και επικρατεί πανικός. Ο καθένας αρπάζει ό,τι μπορεί και πουλεύει δεξά ζερβά. Το πάτωμα γεμίζει περούκες, προσθετικές στήθους, κάτι κουβαδιασμένα παρολί απ' τον ΟΠΑΠ και χάπια για την πίεση και τη χοληστερίνη. Μονάχα ο Μέλτης έμεινε στο κέντρο, πιστός στα οστά του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου, μονάχα εκείνος, ο Λεβέντης, με ένα λουκανικοπιτάκι ανά χείρας, που αντί για λουκάνικο εντός είχε ένα χαρτάκι με το εξής λακωνικό μήνυμα: ΖΟΝΚ..."

Με αγάπη, Αγλέορας